❗خطر اسپویل :)
بالاخره نوبت به بازی مرکب رسید. چند روز پیش تمومش کردم. تقریبا هیچی ازش برام اسپویل نشده بود جز اینکه میگفتن خشونتش بالاست. فقط خلاصه اولیهاش رو خونده بودم اونم قبل از پخش سریال بود که با همون رفته بود تو لیستم.
سریال نه طبق گفته بعضی شاهکاره و نه ضعیف و قابل تمسخر و استهزا مثل حرفهایی که فراستی و دوستای منتقدش در موردش زدند [با اون همه استهزا به کودک و جوان فیلم میگفتند نوجوان و به رابطه به قول خودشون غریزی اون زن و مرد و صحبتهای بعدش میگفتن عاشقانهگی :/ و انتظار داشتن اتفاق دیگهای براشون بیفته :/]
داستان سریال، شبیه جنگ گلادیاتورهاست
.آدما میجنگن، میمیرن و یک سری ازش لذت میبرن. در واقع داستان برای من بیشتر از اینکه در نقد سرمایهداری و ... باشه درباره آدمها و بیرحمی و تنگناهای اخلاقیه که آدمها رو ممکنه تا کجاها پیش بره.
سریال توی طراحی صحنه و لباس قوی ظاهر میشه، موسیقی و بازیگرهای خوبی داره. تعلیق، کشش و هیجانش بسیار بالاست. شخصیت پردازی حداقل در حد قابل باور بودن، هست. پایان سریال قوی نیست اما بدم نیست. و با اون چیزی که توی زومجی خوندم، مشخصه که چقدر روی جزئیات سریال فکر شده.
و بله نکات و سوالات بی پاسخ و ضعفهایی هم داره که به چشم میاد مثل نحوه انتخاب قرمزپوشها، چگونگی مواجهه با طلبکارها و یکسال زندگی بدون پول، تغییر لحظهای و برگشت شخصیت اصلی که همه اینها اگه توی فصل دوم پاسخ داده بشن ضعف نیستن.
[مثلا من در مورد آخری فکر میکنم شاید به درخواست پلیس جوانی که نمرده قراره به عنوان مامور مخفی به بازی برگرده!]
یا مثلا خیلی میگن چطور ممکنه هر سال پونصد نفر غیب بشن و پلیس و بستگان بیخیال باشن! که به نظرم هیچ قطعیتی نبود که هر سال همین تعداد بوده و از طرفی با پول میشه سیستم پلیسی و قصایی رو هم به خدمت درآورد. از طرفی شرکتکنندگان از بین کساییاند که بود و نبودشون توی چشم نیست. مثل مهاجران غیرقانونی، بدهکاران در حال فرار و بی خانوادهها...
و ضعفهایی داره مثل عدم پی بردن به موقع ناظر به ورود پلیس از طریق راه مخفی داخل دفتر و تموم نشدن شارژ گوشی پلیس و ....
یکی از چیزهایی که نمیفهمم علت مقایسهاش با گات و بلک میرر و حتی سریال سی هست.
و یکی از چیزهای دیگه هم اینه که اینطوری ترند شدنش رو به پایین اومدن سطح سلیقه مخاطب نسبت میدن و میگن خیلی عوام پسنده!
در مورد خشونتش هم بگم که بله شوکآور و بیشتر از اون استرسزاست. آدم رو اذیت میکنه ولی خب برای من خشونتش قابل تحملتر از خشونت سریالهای کارآگاهی و قاتلهای سریالی بود. مثلا من بعد از قسمت اول دکستر دیگه نتونستم ادامهاش بدم.
•بازی اول رو توی سریال بانوی مجرد حیلهگر دیده بودم.