سینمای آسیا/ انیمه

قراره این شکلی شروع بشه :)

اگه خواستین با من ببینیدشون اینجا می نویسم که کِی قراره ببینمشون.

 

1- Nausicaä of the Valley of the Wind  1984

هایائو میازاکی

داستان در صدها سال پس از نابودی زمین با زباله ها و سموم روایت می شه. قارچ های سمی با پرتاب هاگ هاشون تنفس رو برای مردم سخت کردن و سوسک ها و حشرات غول پیکری به وجود اومدن که از این دنیا که بهش می گن دریای فساد، حفاظت می کنن. دره باد یکی از سرزمین هاییه که تونسته در گوشه ای به حیاتش ادامه بده و نائوشکا پرنسس این سرزمینه.

یکسال قبل از تاسیس استودیو ساخته شده. در ستایش حفاظت از محیط زیست و صلح. به نظرم انیمه معمولی‌ای بود که داستان و ایده‌اش با توجه به سال ساختش خیلی خوب بوده. طراحی شخصیت ها و گرافیک طبیعتا نوستالژی‌طوره. دو ساعت برای این داستان زیادی بوده و داستان دو سرزمین و کاراکترهای پسرک و پرنسسِ دوم اضافیه و حذفشون لطمه ای به داستان نمی زنه. طراحی قارچ ها و سوسک ها و اون پیچش کوچولوی داستانی در موضوع تصفیه، دوست داشتنییه. در کل انیمه عالی‌ای نیست ولی بدم نیست.

2- cactle in the sky  1986

هایائو میازاکی

شیتا گردنبندی سنگی به گردنش داره که می تونه اونو به لاپوتا قلعه ای معلق توی آسمون راهنمایی کنه. قلعه ای که زمانی مردمش ترکش کردن (شبیه داستان آدم و حوا) و شیتا یکی از بازماندگانشه. دو گروه دنبال این قلعه ان دزدان برای رسیدن به گنجینه ها و شخصی مرموز که به دنبال قدرته. شیتا در راه فرار با پسری به نام پازو ملاقات می کنه و ماجراجویی‌شون آغاز می شه.

اولین انیمه بعد از تاسیس استودیو. از لحاظ داستان کلی بسیار شبیه نائوشیکاست و باز هم طولانیه (2 ساعت)اما گرافیکش به وضوح بهتر شده. طراحی و مهندسی قلعه معرکه است و نشان از خلاقیت داره. گویا قلعه و نام لاپوتا از کتاب سفرهای گالیور برگرفته شده. موسیقی متن و تیتراژ پایانیش خیلی شاخصه. زیرنویس رومخی هم داره با دیالوگ های اضافه. در کل انیمه خوبیه اما سلیقه من نیست.

شباهت با نائوشیکا: وجود یک مکان مهم طبیعی در هردو (زمین- قلعه)، محافظان (سوسک و قارچ- ربات)، کاراکتر اصلی یک دختر مهربان و سرشار از عشقه و پسری همراهیش می کنه. زیرزمینی که حاوی پاسخه، آدم هایی که بدنبال منافع و قدرتند و مفاهیم پررنگ صلح و طبیعتدوستی و عشق.

3- Grave of the fireflies  1988

ایسائو تاکاهاتا

در جنگ جهانی دوم و بمباران ژاپن، دو بچه با ار دست دادن مادرشون باید از عهده خودشون بربیان؛ پسری نوجوان و دختری 2،3 ساله. سیتا و ستسوکو.

اگه تاکاهاتا رو نمی شناسید باید بگم که کارگردان آن شرلی  و هایدیه. 

اما درباره انیمه باید بگم که اقتباسِ خیلی واقع گرایانه، انسانی و دردناکیه. انیمه ای غم انگیز و ضدجنگ. زمان مناسب و به اندازه ای هم داره و قطعا مخاطبش کودکان نیستن.

فقط من تعلل پسره وقتی توی بانک مقداری پول داشتن رو درک نکردم! و اعصابم خرد شد؛ و الان که خوندم شاید دلیلش این باشه: نویسنده رمان خودش رو در قبال اتفاقی که برای خواهرش می افته گناهکار می دونسته و جایی گفته که نمی خواسته راوی روایتی درباره جنگ باشه بلکه این اثر رو نوشته چون می خواسته برادر بهتری برای خواهرش می بوده اما نبوده.

4- My neighbor Totoro/  1988

هایائو میازاکی

پدر و دو دخترش برای زندگی به روستایی میرن و اونجا بچه ها با توتورو، روح جنگل آشنا می شن.

و بالاخره انیمه ای که تماشاش خیلی مفرح و دلچسب بود و دوستش داشتم. داستان در ظاهر سادگی کودکانه ای داره اما عمیقه، کاراکترها خیلی جذابن، می شه ارادت میازاکی به طبیعت رو توی این اثر هم دید و قدرت داستان گویی هم در راستای تخیل و خلاقیته و برای همین دلنشین تره. ریتم و زمان مناسبی هم داره. شروع فانتزی سحرانگیز داستان هم شباهت بساری به آلیس در سرزمین عجایب داره. 

"درست مثل یک رویا بود ولی رویا نبود."

راضی‌ام ازشون که لوگوی استودیوشون تصویری از توتوروئه :))

5- Kiki's delivery service/  1989

هایائو میازاکی

کی‌کی بنا به رسم جادوگرها باید توی سیزده سالگی یه شهری رو برای زندگی انتخاب کنه و مستقل بشه.

یادمه دفعه اولی که دیدمش بیشتر دوسش داشتم الانم خوب بود ولی واقعا این روند کند و زمان طولانی انیمه های استودیو رو مخمه :)) وگرنه داستان و گرافیک خوبی داره. مفهوم استقلال و استعداد رو خوب می رسونه و کاراکتر های دوست داشتنی ای مثل جی جی و خدمتکارِ مادربزرگه داره و کاراکتر کی کی رو -که میازاکی قبلا با کوتاه کردن موهای شیتا توی انیمه" اسکای این کسل" ساخته.-

می گن که احتمالا یکی از منابع الهام جی کی رولینگ برای هری پاتر بوده.

6- Only yesterday/  1991

ایسائو تاکاهاتا

دختر داستان برای تعطیلات به روستای مورد علاقه اش می ره و همزمان خاطرات دوران کودکی اش رو مرور می کنه.

به تاثیر دوران کودکی و خانواده می پردازه و یک بخش هاییش واقعا جذابه و دوست داشتم بیشتر می بود. تاکاهاتا داستان گوی خوبیه و از این انیمه هم خوشم اومد. صحنه به وجد اومدن دختره از حرف پسره و اون "انگار از شوق تو آسمون پرواز کرد"، محشر بود. صحنه آناناس هم همینطور، مطرح شدن پریود هم.

7- Porco rosso/ 1992

هایائو میازاکی

داستان در ایتالیای فاشیستیِ بعد از جنگ جهانی اول می گذره جایی که یک خلبان جنگی تبدیل به یک خوکِ به ظاهر حقوق بگیر شده که با دزدان هوایی می جنگه.

دوستش داشتم و نمی دونم چرا کمتر مورد توجه قرار گرفته شاید یکی از دلایلش این باشه که برخلاف کارای قبلی مخاطب این انیمه بزرگسالان.

شروع خیلی جذابی با اون حرکت تلگرافی داره. خیلی پررنگ و لعابه. کمدی اش بانمکه. شخصیت پورکو بسیار کاریزماتیکه و باز هم مثل بقیه کارای میازاکی این انیمه هم یک کاراکتر دختر قوی داره و پرواز نقش پررنگی توی داستان داره.

سکانس جذاب: هواپیماهایی که مثل یک هاله نورانی توی آسمونند.

اون اسم استودیو جیبلی روی موتور هواپیما هم جذاب بود.

ترجیح می دم یه خوک باشم تا یک فاشیست.

سینمای آسیا/ بونگ جون هو

1- Barking Dogs Bite Never Bite/  2000

درباره یک استاد دانشگاه که صدای سگ ها توی آپارتمانی که زندگی می کند، کلافه اش کرده و او تصمیم می گیرد پایانی به این صداها بدهد.

طنزش کم اما بامزه بود. فیلمبرداریش رو دوست داشتم و جلب توجه می کرد، دیدن غافلگیرانه به‌دونا هم خوب بود و انگار بونگ جون هو از همون اول از مخلوط ژانرهای مختلف لذت می‌برده! اما فیلم هیچ هدفی نداشت. یه فیلمِ باری به هر جهت‌ِ کمی تا قسمتی کسالت بار و طولانی :دی 

2- Memories of Murder/  2003

داستان فیلم درباره قتل های سریالی هواسئونگ کره است که بسیار معروفه. قاتلی که طی 5 سال توی اون منطقه ده تا زن رو بعد از آزار و اذیت می کشه و در زمان اکران این فیلم و تا سال 2019 دستگیر نمی شه. بدتر اینکه پلیس ها هم سهل انگارانه و بدون توجه به مدارک پیش میرن و بعد از دستگیری قاتل به این موضوع هم اشاره می شه.

اینکه از یک داستان واقعی گرفته شده بسیار دردناکش می کنه. طنز تلخ بونگ جون هو تو این فیلم هم خودش رو نشون می ده. فیلمیه که قویه اما به خاطر محتواش نمی تونم به کسی توصیه اش بکنم و اصلا مناسب دیدن با خانواده هم نیست.

اسپویل: ((آخرین سکانس فیلم با توجه به عدم دستگیری قاتل تا اون زمان، خیلی جذابه و جالب اون جاست که اوایل فیلم هم بهش اشاره می شه. جایی که از کاراگاه خواسته می شه با توجه به چهره دو نفر تشخیص بده کدوم گناهکاره.

از سکانس های جذاب دیگه فیلم سکانس آخر مواجهه کاراگاه سئولی (که نمی دونم چرا بازیگرش اونقدرا معروف نشده) با جسد، عکس العملش و بعدش از خود بی خود شدنش توی تونله+ جایی که قاتل می خواد آخرین قربانی رو انتخاب کنه و انگار ما هم باهاش وارد این انتخاب می شیم.))

حالا متوجه یک چیزی هم شدم و اون اینکه سریال زندگی در مریخ واقعا یک جاهایی از این فیلم رو کپی‌وارانه تو خودش جا داده.

3- HOST/  2006

به زودی

گزارش سالانه (1402)

امسال 36 تا سریال دیدم. 3 تا از پارسال کمتر.

16 تا سریال کره ای و 20 تا انیمه سریالی.

در مجموع 610 اپیزود. تقریبا دو برابر پارسال از لحاط کمّی اما بیشتر از دو سومش انیمه بوده؛ یعنی اپیزودهای 20دقیقه ای. روی هم می شه حدودا 330 ساعت. یعنی میانگین هر روز کمتر از 1 ساعت بوده که به نظرم نرماله.

از این بین 4 تاش رو دوست نداشتم؛(2تا سریال کره ای- 2تا انیمه) پارسال 8 تا بود.

 

+ یه چیزی که امسال یاد گرفتم، توانایی دراپ کردن بود. یعنی مجبور نیستی سریالی رو که ازش خوشت نیومده ادامه بدی و باید وسواس ادامه دادن و کامل کردنش رو بذاری کنار. چون باید بدها رو بذاری کنار که فرصت دیدن خوب ها رو داشته باشی.

+ امسال سال انیمه و سریال کره ای بود. سال جدید اما سال فیلم های آسیاییه که انیمه و سریال های آسیایی رو هم در کنارشون ادامه می دم.

 

شما چند تا دیدین؟ قشنگاشو به منم پیشنهاد بدین.

Mouse/2021

پست اینو چون هنوز دو قسمت اسپین آفش رو ندیدم نمی خواستم بنویسم اما از طرفی چون می خواستم پست آخر جمع بندی امسال رو بنویسم، نوشتمش و اگه چیز دیگه ای بود بعدا ویرایش می کنم.

ماجرا در گذشته و زمان حال روایت می شه. درباره قاتلان سایکوپث و دکتری که درباره ژن سایکوپث ها تحقیق کرده. جنین هایی که این ژن رو دارن ممکنه نابغه بشن یا قاتل و به واسطه همین قراره تصمیم گرفته بشه که جنین هایی که این ژن رو دارن سقط بشن یا نه.

و داستان شکارچی سری که در گذشته سروصدا کرده و قتل های سریالی ای که تازه اتفاق می افتن و این دو داستان به هم ربط دارن.

احتمالا همه ی کی درامایی های جنایی پسند موش رو دیدن. سریالی که دو سال پیش خیلی سروصدا کرد اما به نظر من سریال اورریتدیه و در نهایت می تونه یه سریال جنایی- روانشناختی تا حدی خوب باشه نه بیشتر.

همراه با کمی اسپویل:

((معمایی اش رو خیلی دوست نداشتم و توی قسمت دوم تونستم قاتل رو حدس بزنم :/

فلش بک ها درسته تعلیق، هیجان و کشش داستان رو بیشتر می کرد اما گاها اشتباه توشون دیده می شد.

بازی ها در حد متوسط بود به غیر از کوموچی و بازیگر نوجوون نقش قاتل.

کاراکتر مجری/تهیه کننده واقعا شخصیت پردازی مزخرفی داشت که هیچگونه حس و درکی رو از جانب مخاطب برنمی انگیخت در حالی که سعی می کرد چنین باشه.برای من حماقتش غیرقابل درک بود. البته کاراکتر کشیش هم خیلی باب میلم نبود.

طبق معمول سریال های کره ای همه به هم مرتبط بودن. اینو من توی سریال جنایی نمی تونم بپذیرم مخصوصا وقتی لوکیشن محیط بزرگتریه.

اتفاقات شانسی کم نبود.

همه کاراکترها خودشون یه پا کاراگاه بودن و به راحتی هم به مدارک دسترسی داشتن.

پلیس ها به غیر از کوموچی احمق بودن.

شاهدها نادیده گرفته می شدن.

به مدارک اداره پلیس به راحتی می شد دسترسی پیدا کرد.

کاراگاه ها هر بلایی می خواستن می تونستن سر مدارک بیارن و تازه با خودشون این ور اون ور حملش می کردن و اون کش رفتن رم برام واقعا مضحک بود.

کشته شدن همکار کوموچی بیشتر برای دراماتیک تر کردن قضیه بود.

و اون سازمان مثلا مخوف که از خانواده های قربانی ها کمک می گرفتن هم خوب پرداخت نشده بود چرا که همچین آدم هایی چطور می تونستن خودشون همکار قاتل بشن و حتی تحریکش بکنن!... قابل هضم نبود برام.))

Fruits Basket/2019-21

 

3فصل؛ 63قسمت و 1 اسپین آف

یه دختر نوجوون به اسم هوندا توهورو به خاطر شرایطی که براش پیش اومده توی یک چادر زندگی می کنه. سوماها وقتی متوجه این موضوع می شن ازش می خوان که بیاد به خونه اون ها. خاندان سوما راز بزرگی دارن؛ وقتی که جنس مخالفی بغلشون بکنه تبدیل به یکی از حیوانات زودیاکی می شن.

 

این انیمه به خاطر کاراکترهای زیاد و جذابش که با صبر و حوصله بهشون می پردازه خسته کننده نمی شه و کلی داستان و ماجرای دراماتیک داره که احساساتتون رو نشونه می گیره و قلبتون رو مال خودش می کنه. برای من که اینجور بود و برای مدت طولانی (حدودا 4 ماه) باهاش زندگی کردم. انیمه گرم و بوسیدنیِ من.

و خوشبختانه :) عاشقانه سریال هم به همون سمتی رفت که من دوست داشتم و اولین کراش جدی انیمه ایم هم اینجا زدم؛ رو "کیو" ^_^

 

اگه بخوام به نقاط ضعفش اشاره کنم:

1- سرانجامِ آکیتو اصلا به مذاقم خوش نیومد و واقعا به نظرم حیفش کردن. اسپویل: یک عذرخواهی درست و حسابی نکرد و همه هم که بخشنده. اصلا تو کتم نرفت. تغییر یهویی اش هم یه جوری بود یا علاقه شیگوره بهش هم برام چندان قابل درک نبود. یا بخشندگی بیش از اندازه خرگوش و خروس هم اعصابمو به هم ریخت.

2- نیازی به اسپین آف نداشت؛ علاوه بر اینکه نصفش تکرار مکررات بود می تونستن همون در خلال داستان که درباره مادر توهرو بود تو دو قسمت بهش بپردازند.

 

+ دیگه انیمه سریالی هام تموم شدن. فقط اتک مونده.

A Shop for Killers/2024

اگر هیجان خونتون افتاده و از سریال های اکشن خوشتون میاد و سکانس های کمی تا قسمتی خشونت آمیز، اذیتتون نمی کنه، واقعا پیشنهاد خوبیه. خیلی خفن و باحال بود. اکشنش هم خیلی جذاب بود. به شخصه بسیار لدت بردم و امیدوارم فصل دومش به زودی ساخته بشه. دوست دارم فصل اول رو یه بار دیگه هم ببینم چون واقعا خیلی تکه پاره دیدمش و حیف بود.

کاراکترهای خیلی جذابی داشت؛ علاوه بر جونگ جین مان، پاشین، مین هه و لی سونگ جو هم واقعا جذابیت های خودشون رو داشتن. پاشین که به شدت کراش بود :)))

نوع روایت داستان رو هم خیلی دوست داشتم.

اسپویل: فقط این کلیشه که کسی رو که دشمنته از مرگش مطمئن نمی شی بعد همون بلای جونت می شه، دیگه منو اذیت می کنه. بابا یک خلاقیتی به خرج بدین دیگه...اه.

The bequeathed/2024

 6 قسمت 45 دقیقه ای. تو 3 روز دیدمش.

یو سو ها بعد از به قتل رسیدن عموش قبرستان خونوادگیشون رو به ارث می بره در حالی که از این طرف هم درگیر خیانت شوهرشه!

شخصیت پردازی ها خوب نبودن! چه کاراگاه و اون چیپس خوردنش توی اتاق کالبد شکافی و ادای آدم های کول و بانمک رو درآوردن چه دختره که یکی از رومخ ترین کاراکترهای کی درامایی بود -من واقعا نمی فهمیدم چرا چسبیده به اون ساختمون در حالی که اون رد فلگ رو هم از صاحبش دید؛ انگار فقط برای پیشبرد فیلمنامه بود!- و چه بقیه که نقش های فرعی تر بودن.

علت کدورت مابین دو همکار ساده بود و پرداخت مضحکی داشت مخصوصا وقتی متوجه می شیم توی رندان برای ملاقات پسره رفته.

خود داستان هم جدا از مساله غیراخلاقی‌ای که توش وجود داشت، زود جذابیت و تعلیقش رو از دست داد! 

کلا برای من خیلی معمولی بود و چندان نپسندیمش اما یادم آورد که دلم برای سریال های معمایی-جنایی تنگ شده.

تیزر جذاب تری داشت.

Death's game/2024

چوی یی جه به زندگی خود پایان می دهد و بعد از آن با مرگ روبه رو می شود؛ مجازات او این است که 12 بار دیگر مرگ و درد آن را با بدن های مختلف تجربه کند و برای اجتناب از رفتن به جهنم باید راهی برای زنده ماندن در یکی از این بدن ها پیدا کند.

این سریال رو در حالی دیدم که از بازیگر مردش خوشم نمیاد و نسبت به بازیگر زنش گارد داشتم اما فیلمنامه و اون خلاصه یک خطی، 4 بازیگر محبوبم و سرو صداهایی که کرد، داشت می گفت که نمی شه منو نادیده بگیری.

در کل خوب بود. ایده اش واقعا واقعا واقعا جذابه. سکانس ها و دیالوگ های خوبی داره؛ تقریبا تو همه قسمت ها چیزی داره که مبهوت، شوکه، هیجان زده و غافلگیرت کنه- به جز قسمت آخر- سکانس پایانیِ قسمت اول و اون چهره های مات، واقعا مبهوت کننده بود!- و هر قسمت پتانسیل تبدیل شدن به یک مینی سریال کوچیک رو داره.

 چند تا ایراد و سوال (با اسپویل):

"تو قسمت 6 همه چیز به شکل دقیقی برنامه ریزی شده بود که خیلی هم قابل باور و قانع کننده نبود و کمی تا قسمتی اون قسمت از سناریو مضحک بود"

قسمت آخر علاوه بر اینکه تمام اتفاقات این7 قسمت رو که برای کاراکترها افتاد، تقریبا هیچ و پوچ کرد؛ پیام اخلاقیش هم مستقیما، با ریتم کند و حوصله سربر گفت و حتی به نظر من پیامش قدرتمند هم نبود: "به جای اینکه بگه زندگی ارزش مبارزه و جنگیدن رو داره، گفت باید بخاطر خانواده (در اینجا مادر)، زندگی کرد! در صورتی که یکی از دلایل خودکشی می تونه فشار از جانب خانواده باشه "

"چرا وقتی مزگ ها به دنبال هم در یک خط زمانی بودن. یهو اون وسط یه بار به گذشته رفت؟"

 

* خشونت چند قسمتش بسیار زیاده؛ شکنجه طور و اذیت کننده. اگه می خواید ببینیدش حتما در نظر داشته باشید.

* پایان سریال رو حدس زده بودم :دی

Perfect marriage revenge/2023

هان یی جی از طرف خانواده پذیرفته شده نیست و حتی شوهرش هم دوستش نداره؛ درواقع مشکل از اون نیست و مشکل اصلی خانواده بی رحم و نامهربان و خیانتکارشه! تا اینکه با یک اتفاق به گذشته برمیگرده تا انتقام بگیره و دوگوگ شی رو به دست بیاره :)

"اومدم فقط یه قسمت امتحان کنم و برم اما نمک گیر شدم :)" اکثر کسایی که دیدنش این جمله رو می گن که در مورد من هم صادقه.

شبیه سریال های کی درامایی اصیله :)) قشنگ آدم نیاز داره که هر چند وقت یه بار همچین سریالی هم ببینه. و با اینکه می دونستم فیلم نامه کمی تا قسمتی معمولی‌ای داره اما ادیت هایی که ازش دیدم وسوسه ام کرد که شروعش کنم و واقعا هم سرگرم کننده است. و خب من عاشق موضوع اردواج های قراردادی هستم و دست خودم نیست :)))) چون یهویی عاشق هم نمی شن و طول می کشه :) امسال دو سه تا این مدلی بود ولی اونا بازیگراشونو دوست نداشتم و ندیدم.

شیمی بین زوج اصلی خیلی خوبه و عاشقانه بینشون رو دوست داشتم. مخصوصا پسره رو. قیافه اش خیلی خاصه و خیلی به درد کارهای تاریخی می خوره. همینجور که داشتم بیوگرافیش رو می خوندم دیدم اِ مثل اینکه قبلا تو سریال ایمان دیدمش! چه کاراکتری هم داشت لعنتی! بعد همینجور که داشتم عکسای سریال ایمان رو می دیدم دلم برای ریواچ کردنش تنگ شد :( چقدر فیلم نامه خوبی داشت.

مخفی کردن لطف کردن نیست؛ ناراحت کردنه.

بعد دیدن اون، احساس کردم خونه ام رو دیدم.

با چسبیدن به گذشته هیچی عوض نمی شه.

حالا ترکیه اگه سناریوی این سریال رو داشت می تونست قشنگ 20،30 قسمت دو ساعته ازش دربیاره :)) تازه شنیدم گویا فیلمنامه پادشاه زمین هم خریدن که سریالشو بسازن :دی

خب دیگه تقریبا همه اون سریال های امسال که چشمم رو گرفته بودن، دیدم و بریم برای سال 2024 که به گمونم طوفانی شروع شده. برعکس پارسال که 5 ماه مونده به آخر سال تازه سریال ها جذاب تر شذن.

Evilive/2023

وکیل هانگ دونگ سو چون تومسیر درست قدم گذاشته باعث شدن که تعلیق بشه. اون حالا توی زندان ها دنبال موکل می گرده تا اینکه با یه گانگستر کله گنده آشنا می شه و: 

+ازش خسته نشدی؟ هر روز باختن؟ نمیخوای یک بار هم که شده برنده بشی؟نمیخوای بدون محدودیت کسی رو له کنی؟

-من نمی خوام اینجوری برنده بشم؛این عادت میشه.

+باختن هم یه عادته...

انتخاب کن که عادلانه مبارزه کنی و ببازی یا بدون محدودیت مبارزه کنی و برنده بشی؛ تصمیمش با توئه.

+ تو پست قبلی یادم رفته بود بگم که عزیزترینم صدمین سریال کی درامایی بود که دیدم تو حدود ده سالی که کی درامر هستم :) و این صدو یکمین :))

+ شروع میحکوب کننده ای داره و در کل سریال جالبی بود.

+موسیقی هاش خیلی خوب بودن و همراه با دیالوگ آخر منو یاد قاضی شیطانی می انداختن. احساس می کنم  خواننده اشون یکیه.

+نمی گه دقیقا تو چه دوره ای هستیم و وقتی گوشی دکمه ای رو تو دست کاراکترها می بینی می تونی یه حدس هایی بزنی. تازه دو سه قسمت آخر متوجه می شیم که کدوم ساله! شاید چندان مهم نباشه ولی به نظرم باید زودتر بهش اشاره می کردن.

+اسپویل: ولی واقعا نفهمیدم چرا مادرش رو هدف قرار دادن؟ هذف های بهتری وجود داشت. خیلی عجیب بود که وقتی ترسید اولین جایی که رفت، پیش مادرش بود در صورتی که قاعدتا باید می ذفت سمت خونه اش!

+ اسپویل: واقعا موندم که چرا هانگ دونگ سو مسیر سخت تر رو انتخاب کرد با اینکه خانواده اش رو دچار دردسر می کرد. می تونست خیلی مسالمت آمیزانه پیش بره و بعد که همه چی روبراه شد بذاره بره! یا حتی نره و کنار سو دویونگ بمونه و انقدر حریص نباشه! که حتی نقشه قتل یک پلیس درستکار رو بریزه!

+ واااای بدمن‌اش خیلی کراشه لامصب :))) (کیم یونگ کوانگ) ترسناک اما پرجذبه بود! با یه کم تغییر توی فیلمنامه می تونستن برومنس جذابی ازش دربیارن ولی خب :(

 یه کوچولو ته چهره اش منو یاد لی مین هو میندازه ولی این بازیش خوبتره و پسندیدمش :) کاش یه سریال رومنس خوب بازی کنه.

احساس می کردم قیافه اش آشناستا؛ الان دیدم سال ها پیش تو دکتر ایان دیدمش :))

+ از دست راست سو دویونگ هم خوشم اومد.

+ آبنبات هایی که شین هاکیون خرچ خرچ می خوردشون باعث می شد من به جاش دلم به حال دندوناش بسوزه :)

حقیقت مهم نیست، قدرته که مهمه.

آدمی که با هیولا می جنگه باید مراقب باشه، نه اینکه باهاش یکی بشه. وقتی به قلب هیولا نگاه می کنی، هیولا هم به تو نگاه می کنه.

My dearest/ 2023

بالاخره دیدمش :))

و شد صدمین سریال دوران ده ساله کی درامریم :)

داستان عاشقانه لی جانگ هیون و گیل چه در بستر تاریخی جنگِ امپراطوری چینگ به چوسان اتفاق می افته.

همراه با اسپویل:

شزوع چندان جالبی نداره و دو قسمت اول ممکنه باعث بشه قیدش رو بزنید اما صبور باشید که می ارزه.

موسیقی های سریال خیلی زیبان مخصوصا آهنگی که ریانگ اوم می خونه.

خشونت سریال زیاده. نه از این لحاظ که خون و خونریزی داشته باشه. بیشتر از لحاظ شدت بی رحمی. مخصوصا با شروع پارت دوم. منو کمی اذیت کرد. 

و بیشتر از هر چیزی توی این سریال بازی فراموش نشدنی نام گونگ مینه که مجذوبت می کنه و  لی جانگ هیون رو تبدیل به یکی از زیباترین و به یادماندنی ترین  کاراکترهای کیدراما می کنه. من یکی که شیفته بازیش شدم و برام در ردیف جی سانگ و جانگ هیوک قرار گرفت. بس که معرکه بود این مرد. اکت هاش، نگاهاش، مکث هایی که مابین دیالوگ ها می کنه، همه و همه مثال زدنی و بی نظیره. بقیه بازی ها اصلا در سطحش نبودن. من بعد از اون از بازی بازیگر نقش شاهدخت خوشم اومد و این دو رفتن تو لیست بازیگرای مور د علاقه ام.

شخصیت پردازی های سریال هم خوبه. مخصوصا شخصیت جانگ هیون که بی نهایت زیباست.

دیالوگ های فکرشده ای هم داره.

و اما ضعف ها؛ بزرگترین ضعف سریال تدوین ضعیف و عدم توجه به خط زمانیه!

[مثلا یک نمونه از ضعف تدوین:اول پرت شدن مسخره گیل چه از تاب :)

دوم: شاهدخت از اتاق جانگ هیون میاد بیرون و بعد گیلچه ازش می پرسه باهاش چیکار کردی؟ بعد از بحث، شاهدخت گیلچه رو بیرون می کنه و اون وقت دم در یکی از اطرافیان جانگ هیون منتظره تا اونو ببره به عمارتی که جانگ هیون توشه؟!!!!]

و  بعد هم دو قسمت آخر ضعف نویسندگی و گریم هم دیده می شه که اگه اینا رعایت می شدن تبدیل به اثر قوی تری می شد.

[و مثلا دو بار از دست دادن حافظه  واقعا دیگه زیاده روی و بی مزه بود! و به دومی دیگه نیازی نبود

یا اون موی سفید ریانگ اوم].

در مورد پایان، احساس می کنم قرار بوده سداند باشه اما نویسنده تصمیم گرفته پایانش رو با توجه به واکنش مخاطبان بعد از پایانِ پارت اول تغییر بده [:به خاطر اون قضیه چاقو و اصرار صیغه سلطنتی به دفن کردنش توسط گیل چه! که بعدا دلیل خوبی برای متهم کردن ملکه داشته باشن!]

و آه رفتار پادشاه و مردم خودِ چوسان در برابر کسانی که برده چینگ شدن واقعا ناجوانمردانه است و بیشتر از کارهای دشمن دلت رو به درد میاره.

و کاراکتری که اعصابم رو کمی خرد کرد کاراکتر یون جونه که پادشاهش رو مقدس می دونه و حاضره کورکورانه جونش رو فدا بکنه!-پادشاهِ خوب هم مقدس نیست چه برسه به یک پادشاه بی رحم!- کسی که پادشاه فراری رو بر خانواده اش ترجیج می ده با اینکه احتمال می ده کشته بشن و حاضر نیست توی عقایدی که بهش یاد دادن تردید و تجدید نظری بکنه و از اون طرف کسی رو که قربانیه، گناهکار می دونه! یک ابلهِ تمام عیار!

اون زادگاه منه.

هیچ قانونی نمی گه فرزند باید از پدر محافظت بکنه، پدره که باید از فرزندش محافظت کنه.

وقتی یه مرد می ترسه،بی رحمیش نمایان می شه.

هرچقدر که مصمم باشی ولی چیزایی مثل احساسات مطابق خواست آدم پیش نمیره.

+تو دیگه دوستم نداری؟

-منظورت چیه؟

+خودت خوب می دونی ! احتمالا از دختری که بدنش زباله است خوشت نیاد؛ یه متجاوز از من سواستفاده کرد.

- داری می گی بدنت زباله است چون یه سگ گازش گرفته؟! اگه یه آدم دیوونه تو رو بزنه، اون قسمتی که کتک خورده کثیف حساب می شه؟

مردی که یه کم عقل تو سرش باشه فکر نمی کنه همچین اتفاقی تو رو یه تیکه زباله می کنه.

چیزی نیست که نتونی بدون اون زندگی کنی!

+برای من فقط تو کافی هستی؛ گیلچه فقیر، گیلچه پولدار، گیلچه گستاخ، گیلچه مطیع، گیلچه ای که عاشق من نیست! هر طور که باشه، گیلچه برای من کافیه.

-باشه پس... گیلچه ای که یه خارجی مزاحم بهش دست درازی کرده چی؟

+باید بغلش کنم؛ حتما خیلی عذاب کشیده.

+ خیلی ها می گن که سریال به داستان کتاب بربادرفته بسیار شبیهه مخصوصا دو کاراکتر اصلی ولی چون من نخوندمش نمی تونم نظری راجع بهش بدم اما بسیار منو یاد سریال شکارچیان برده می انداخت. هم عاشقانه اش هم کاراکترهای اصلی، هم موضوع برده ها و شکارشون. هم یک کاراکتری که گیسانگه و ارتباطش با شخصیت اصلی و داستانش توی هر دو یک شباهت هایی داره. هم دو همراه کاراکتر اصلی هم رابطه جانگ هیون با استادش، هم نجات فرزند ولیعهد و جزئیات دیگه. و جالب اینکه من هیچ کدوم از بازیگرای این سریال رو نمی شناختم جز یکی که تو همون سریال دیده بودم و اینجا هم کاراکتر مشایهی داشت. احساس می کنم نویسنده نیم نگاهی به اون سریال داشته.

+ "صدای شکفتن گل ها رو می شنوی؟" :)

My happy marriage/2022

میو سایموری دختر یکی از خانواده های معروفه ولی توی خونه پدر، نامادری و ناخواهری اش بهش اهمیتی نمی دن و مدام تحقیر می شه و آزار می بینه؛ در حدی که ارزشش در حد خدمتکارهای خونه است و حالا تصمیم گرفته شذه که میو با کیوکا کودو که کاپیتان یک ارتشِ متفاوته و شایعه بی رحمیش همه جا پیچیده، ازدواج بکنه!

البته داستان به همین محدود نیست و با فانتزی هم آمیخته است. یک سری از خانواده ها و بچه هاشون قدرت های ویژه ای دارن و بالطیع دشمنی ها و مناسبت های متناسب با همین نیروها. 

شروع  جذابی داره و داستانش به سرعت روایت می شه و درگیرکننده است. اما به خاطر همین سرعت، اون عمقی رو که باید ار شکل گیری رابطه عاطفی بین میو و کیوکا، نشون بده، نمیده. توی این بخش انتظار بیشتری ازش داشتم که کمی ناامیدم کرد. بخش فانتزی ماجرا هم تقریبا به یکباره شروع می شه و باز ترجیحم این بود که همزمان به پیش ببرنش. اما در کل دوستش داشتم و فصل دومش رو هم خواهم دید. فیلمش هم دارم اما فعلا نمی بینم تا به وقتش :)

شریک شدن توی به دوش کشیدن باری که نمی تونی به تنهایی تحملش کنی، کاریه که خانواده می کنه.

تکیه کردن به این معنی نیست که همه چیز رو بسپری به شخص دیگه ای؛ به نظر من یعنی ازش بخوای به خاطرت بخشی از چیزی که نمی تونی به تنهایی به دوش بکشی رو بگیره. اشکالی نداره که ناامید یا عصبانیشون بکنی. پیوند یک خانواده با همچین چیزهایی نمی شکنه.

اگه مدام عذرخواهی کنی، معنی اش رو از دست می ده.

Night has come/2023

داستان از این قراره که دانش آموزای یه کلاس به اردو میرن و کمی بعد می بینن تو ساختمون محل اسکانشون هیچ بزرگسالی نیست و بعدتر پیامی تو گوشی هاشون دریافت می کنن که اون ها رو دعوت به بازی مافیا می کنه و داستان شروع می شه.

ایده اش به شدت جذابه. بازیگرهاش معمولی اند. شخصیت های منفی بازی های بهتری به نمایش میذارن. هیجانش خوبه و خشونتش بسیار زیاده بنابراین اگر تحملش رو ندارید اصلا نبینیدش.

یکی از مشکلات اصلی سریال، کاراکتر نقش اول زنشه که علاوه بر بازی معمولی، شخصیت پردازی خوبی هم نداره که مخاطب رو با خودش همراه کنه. چیزی که ما می بینیم کاراکتریه که در مواجهه با ترس حمله های تنفسی بهش دست می ده و همیشه اسپری تنفسی همراهشه اما این آدم گاهی چنان دنبال ماجراجویی ها و کنجکاوی های ترسناک می ره که خیلی قابل باور نیست و در پس زمینه نشون می ده که عاشق رمان های جناییه.

گاهی خشونت سریال واقعا بی مورد می شه: مثل: [اسپویل؛حمله دو قلدر با سنگ به همکلاسیشون که خودش مظلومانه در حال مرگه!]

بازی مافیا رو خیلی بر اساس استدلال پیش نمی برند! که باز در مواجهه با واقعیتِ مرگ ها قابل چشم پوشیه. اما اینکه همیشه آدم خوب ها احمق جلوه داده می شن یک مقدار خشته کننده می شه.

و پایانش هم خیلی باب میل حداقل من نبود چون چند تا سوال بی جواب یا بی معنی موند: مثل [اسپویل: ماجرای روح که آیا طراحی شده بود و اگرنه که کلا بی معنی بود و باگ سریاله، کاراکتر مجازی برخلاف چیزی که براش برنامه ریزی شده رفتار کرد! و ماجرای اون فلش :/ علت خودکشی دختره با اون سرعت تندی که نمایشش دادن باورپذیر نبود، چطوری دزدیده شدن این همه دانش آموز، در آخر فقط یونسو توی بازی بود یا همه؟]

که اگه فصل دومی در کار باشه و به این سوالات پاسخ داده بشه بهش نمره بیشتری می دم :)

قطعا در برابر اسکوئید گیم اثر خیلی قوی ای نیست! یا حتی در مقایسه با ما همه مرده ایم ولی ارزش یک بار دیدن رو داره.

+من نطرات رو که می خوندم از اون ایده دزدیدن گوشی شهروندا واقعا خوشم اومد، حرکت هوشمندانه ای می تونست باشه! :))

+ یک سکانسی هم بود که دنبال موجود رنده در اطراف رفتن و آدم هایی رو دیدن اما وقتی زوم کردن دیدن شبیه یه عکس ثابتن که این تصویر رو من احساس می کنم توی انیمه sonny boy دیدم و حتی ایده دانش آموزهایی که توی یه ساختمون جدا شده از جهان اطرافشون گرفتار شدن!

Link click/ 2023

 

داستان این فصل همونطور که انتظار می رفت، برخلاف فصل اول اپیزودیک نیست و حول محور یک ماجرا می گرده،هیجانش بیشتر شده، همچنان جذابه و مثل قبل با موسیقی های زیبایی همراهه.

مشکلی که داشتم با شخصیت پردازی کاراکتر بد داستان بود-منظورم وکیل نیست-؛ نتونستم  سردربیارم که چرا این مسیر رو انتخاب می کنه یا حداقل برای من چندان قانع کننده نبود!

از اون انیمه هاییه که می شه بعد از مدتی ریواچش کرد و لذت برد. این انیمه رو همراه با موسیقی هاش به یاد خواهم آورد و بی صبرانه منتظر فصل سوم می مونم و امیدوارم بهتر بتونه به سوالاتی که ایجاد کرد، پاسخ بده.

 

+ قبل از این انیمه، انیمه کاگویا ساما رو شروع کردم که بعد از 7،8 قسمت دراپ شد. دلیل این همه شهرتش رو نمی فهمم. نه داستان آنچنان جالبی داره و نه گرافیک جذابی، نه کاراکترهای دلنشینی و نه شوخی های کمی سطح بالایی.  فقط ممکنه خلاصه یک خظی جالبی داشته باشه که شما رو ترغیب به شروعش بکنه. همه فصل هاشو پاک کردم. حیف نت :(

From me to you/ 2009

2فصل 38قسمت

ساواکو به خاطر شباهت اسمی و ظاهری با کاراکتر فیلم ژاپنی ترسناک حلقه، توی مدرسه به اسم ساداکو شناخته می شه و همه ازش وحشت دارن. از طرفی خودش هم کاراکتری خجالتیه و نمی تونه با بقیه ارتباط برقرار کنه و همین داستان رو پیچیده تر می کنه تا زمانی که کازیهایا - به همراه آیو  و چیزو- که پسری محبوب توی مدرسه است بهش نزدیک می شه و کم کم باعث تغییر می شه.

شروع واقعا جذابی داره و اگه از حرص هایی که اوایل فصل دوم خوردم، بگذریم واقعا انیمه دلنشینی بود و دوستش داشتم. هر چند می تونست تو همون فصل اول جمع و جور بشه.

خیلی زیاد شبیه انیمه کومی سان بود. هم خودِ کاراکتر با مشکل ارتباط اجتماعی هم از لحاظ ظاهری -دختری با موی بلند- هم تا حدودی کاراکترهای فرعی، هم تصویرسازیش. احساس می کنم نیم نگاهی بهش داشتند. هر چند تفاوتشون هم کم نبود؛ -اما مدام یاد کومی سان می افتادم- توی این انیمه عشق پررنگ تر بود و در حاشیه قرار نداشت. کومی سان با وجود حرف نزدنش به خاطر زیبایی اش شخصیت محبوبی بود برعکس ساواکو و خب این مشکل برقراری ارتباط اینجا طبیعی تر بود.

+ موسیقی تیتراژ فصل اولش خوب بود.

lovely complex/ 2007

 

1فصل 24قسمت

ریسا یه دختر قدبلنده که عاشق یه پسر خیلی کوتاه تر از خودش می شه.

جدای از انیمه بودنش، یکی از بانمک ترین و دلچسب ترین کمدی رمنس هایی بود که دیدم. کَل کَل هاشون و تصویرسازی هاش خیلییی بامزه بود.

شبیه انیمه مای لاو استوریه با این تفاوت که اونجا پسره خیلی تنومند بود و خشمگین به نظر می رسید اما قلبی از طلا داشت و دختره کوچولو موچولو بود. اونم انیمه خیلی زیبایی بود. 

هر کدومو دیدین و دوست داشتین اون یکی رو هم ببینین.

+ یادمه خیلی هم به سختی از تو یه کانال تل.گرامی پیداش کردم و متاسفانه با کیفیت 480 دیدمش :(  و خیلی جالب نبود کیفیتش. خیلی حیفم اومد :((

+ فقط 4 تا انیمه سریالیم مونده :)

Hometown cha cha cha/ 2021

داستان درباره ساکنان یه دهکده ساحلیه (گونگجین) و دخترِ مستقل دندان پزشکی که وارد این دهکده می شه و سر راه رئیس هونگ قرار می گیره!

داستانش درباره زندگی و روابطه و سعی نمی کنه شعار بده در حالی که خیلی زیبا و ظریف پیام های آموزشی اش رو توی قلب و ذهن مخاطب به جا می ذاره. کاراکترهای جذاب و دیالوگ های پخته ای داره و [اسپویل:]نگاه که می کنی می بینی تمام کاراکترهای زن سریال آدم های قوی و مستقلی اند از اون دختر بچه کوچولو بگیر تا مادربزرگ گام ری. و جالب اینکه اکثرشون پیشنهاد دهنده یک رابطه بودن :)

انقدر سبز و نرم و لطیف و گوگولی بود که حالمو خوب کرد و شانزده ساعت جذابی رو باهاش گذروندم. 

+ کیم سون هو خیلی کراشه. منو یاد لی دونگ ووک میندازه.

+ شین مین آه و پسر دوم هم واقعا بازیگرهای قابلی اند و کلا تیم بازیگری خیلی خوبی داره و دم بازیگردانش گرم. فقط لوس شدن، برعکس اکثر دخترهای کره ای، خیلی به شین مین آه نمیاد :دی

+ یک موسیقی متنی هم داشت که با لالالالا شروع می شد و اوایل خیلی برام آشنا به نظر می اومد و بعدش یافتم که شبیه تیتراژ آغازین پاچینکوئه!

+ یادمهیکی دو هفته پیش تو یک کامنتی خوندم که "چا" هم به معنای ماشینه و هم تصادف و خب اگه اینجوری باشه اسم این سریال خیلی جذابه :)

Moving/2023

 

داستان از مدرسه شروع می شه! و ما با با تعدادی دانش آموز مواجه می شیم که در ظاهر عادی به نظر می رسن اما قدرت های فراطبیعی دارند که از والدینشون به ازث بردن!

من خیلی خیلی ازش لذت بردم. علاوه بر این که توی ژانر اصلیش خوب ظاهر شد. درام خیلی زیبایی هم بود. شخصیت پردازی های خوبی داشت و جلوه های ویژه اش هم خوب بود. تیم بازیگریش هم گفتن نداره که چقدر خفن بود.

و اگه از یک سری ایرادات کوچولو و رومخ بودن یک سری از رفتارهای کاراکترها :دی چشم پوشی کنیم - اسپویل: کیم دوشیک تو اون همه سال اصلا تکون نخورده بود تازه جوون تر هم به نظر می رسید! یا عینک به چشم داشتن رهبر کره شمالی تو خواب، یا به جای ورود از در خراب کردن دیوار و ایرادات این شکلی- واقعا فیلمنامه خوبی داشت. فقط جو این سانگش خیلی کم بود ما سیر نشدیم :دی

اسپویل پیام فیلم: و اون پیامش که دولت ها برای رسیدن به خواسته هاشون آدم های بی گناه فداکار نیاز دارن- در واقع قربانی!-  در صورتی که اصل کاری ها خیلی راحت نشستن پشت میز و اوامرشون رو صادر می کنن، خیلی جذاب بود. دقییییقا همینه و امیدوارم همگی با کارهاشون خودشون کلک خودشون رو بکنن. 

+ خشونت و خون و خونریزیش خیلی زیاده.

+ سریال به این خوبی واقعا حیف بود یه پوستر قشنگ جمعی نداره!

+ تا به اینجا به نظرم بهترین سریال کره ای امسال بوده. امسال تا اینجا واقعا کی دراما سریال های چندان خوبی نداشته! 

komi can't communicate/2021

2فصل: 24قسمت

کومی سان از اختلال ارتباطی رنج می بره و صحبت کردن و ارتباط برقرار کردن براش بسیار سخته. وقتی با تادانو آشنا می شه این مسیر کمی براش هموارتر می شه.

زیاد دوستش داشتم و با سلیقه ام جور بود. داستانش جذابه. دو تا کاراکتر اصلی که خیلی زیاد دوست داشتنی بودن و بقیه هم جالب بودن. گرافیک و طراحیاش خیلی خوب بود و کمدی اش رو پسندیدم و مهم تر از همه اینکه اصلا کسل کننده نبود -:چون مشکل همیشگی من با اکثر انیمه ها همینه-

اگر از ژانر برشی از زندگی لذت می برین، ازش غافل نشید. توی این ژانر معمولا کمتر اثر باحالی رو می شه پیدا کرد چون کلیشه خیلی توش پررنگه اما نکته مهم اینه که بشه از کلیشه درست و جذاب استفاده کرد و کومی سان تونسته به خوبی از عهده اش بربیاد.

واقعا امیدوارم فصل سوم هم داشته باشه :(

At a distance, Spring is green/2021

 

بالاخره بعد از مدت ها یه سریال تموم کردم :)

داستان حول محور سه کاراکتر اصلی -توی یک دانشگاه- می گرده؛ پسر مهرطلبی که خانواده بهش آسیب زیادی زده، دختری که طلاق والدینش باعث احساس گناه و بعدها کم‌اعتمادبه‌نفسیش شده و پسری که مرگ پدرش توی نوجوانی تمام بارهای زندگی رو روی دوشش گذاشته! تمرکز سریال روی پسر اوله!

سریالی نیست که خیلی قوی باشه. اتفاقات و بازی های یکدستی نداره. عاشقانه و برومنسش در حد متوسطه اما خوش حسه و حس و حال کی درامای سال های قبل رو داره و برای همین من از همون قسمت اول ازش خوشم اومد. نکته بسیار پررنگش دیالوگ های خیلی خوبشه که معلومه روی تک به تکشون فکر شده و همین برای همچین سریالی خیلی نجات بخشه و قاب های زیبایی هم داره.

بهترین بازیگرش هم پارک جیهونه که با این که در اصل یه خواننده است اما تونسته از پس نقشش به خوبی بر بیاد!  

تعداد زیادی اسکرین شات گرفتم ولی نمی شه کل دیالوگ ها رو نوشت بنابراین به پاره ایش بسنده می کنم:

عملا دنیا می گه از نظر فیزیکی بزرگسالم ولی خودم اینجوری حس نمی کنم.

جای زخم بلافاصله خوب نمی شه.

عشق یه طرفه بیشتر شبیه یه عادته؛ تنهایی عاشق یکی شدن، تنهایی صدمه دیدن، و امیدوار چیزهایی که مهم نیستن، بودن.

احساسات خیلی لجبازن؛ نمی دونن کی باید تسلیم بشن.

+ یه مدت بود حس دیدن، نداشتم بعد شروع کردم به ذیدن همزمان چند تا سریال که بیشتر مال سال های قبله که از زیر دستم دررفتن :دی و نمی دونم کی بتونم تمومشون کنم :)

Uzaki-chan wants to hang out!/2020

2فصل 25قسمت

ساکورای یک پسر بسیار دورنگراست و این پسر، سنپایِ یه دخترِ خیلی برونگراست که علاقه بسیاری به این داره که ساکورای رو از تنهایی دربیاره :) برای همین همیشه و همه جا همراهشه!

داستان ساده ای داره و با شوخی های ساده و سطحی و اغلب خط قرمزی پیش می زه با این حال تا اواسط فصل اول، خیلی بامزه است و بعد رفته رفته که سروکله کاراکترهای فرعی پیدا می شه، از نفس می افته و دوباره اواخر فصل دوم فقط کمی جون می گیره!

درسته براساس مانگا ساخته شده ولی می تونستن تو همون فصل اول تمومش کنن یا حداقل فصل دوم تا آخرِ داستان، پیش بره! نه که حالا منتظر فصل سوم هم بشینیم.

همین دو تا نکته؛ کش دادن و کاراکترهای فرعیِ نچسب، بهش ضربه زده.

دو تا کاراکتر اصلی برای من جذاب بودن؛ به خصوص که احساس می کنم یک حس نزدیکی با شخصیت  ساکورای دارم.

Life on mars/2018

هان ته جو در حال دنبال کردن یک قاتل سریالیه که با یک تصادف می ره به سال 1998 و جزئی از یک اکیپ تقریبا باحال می شه!

فضای 1998 رو حیلی خوب به نمایش گذاشته بودن و حس و حال اون سال رو منتقل می کرد مخصوصا در مقایسه با سریال "اتفاقی دیدمت". پرونده هاشون جذاب و متفاوت بود. تیم بازیگری خوبی داشت و با دو تا بازیگر کاربلد آشنام کرد. کمدی اش جالب بود و چند جا منو به قهقهه واداشت! اما رفته رفته از آب و تاب افتاد و کم شد. از اون طرف واقعا کاراکترهای رومخی هم داشت که تو بعضی سکانس ها روی اعصاب آدم رژه می رفتن مخصوصا اوایل سریال و بدترین نکته سریال، پایانش بود! با اینکه چیز متفاوتی رو رقم زد و اگر اون چند سکانس پایانی نبود سریال جالب غمناکی می شد اما به خاطر اتفاق پررنگ پایانی قابل توصیه به همه نیست و کسایی که حال روحی مناسبی ندارن یا افسرده هستن، بهتره که نبیننش! 

 من خیلی رو پایان حساسم به خاطر همین واقعا تو ذوقم زد و حس سرکار گذاشته شدن رو داشتم! برای همین شاید اگه زمان به عقب برمی گشت نمی دیدمش! قسمت دو حتی یادمه می خواستم دراپ کنم اما چون خیلی خندوندم ادامه دادم.

فلسفه پشت اسمش هم متوجه نشدم!

بعضی وقتا زندگی سخت می شه دیگه نمی دونی باید به کی چی بگی.

کشمکش های درونی از هر چیزی بدتره.

یه قانون واحد برای پولدار و فقیر یه جور دیگه است. چه کشور مزخرفی؛ اگه پولدار باشی بی گناهی اگه فقیر باشی گناهکار!

آدما فقط می تونن 5درصد از خاطره هاشون  رو به یاد بیارن؛ بقیه اش تو ناخوداگاه ثبت می شه. این یه مکانیسم دفاعیه که به آدما کمک می کنه خاطرات بدو به یاد نیارن. بعضی خاطرات بهتره که فراموش بشن تا هی یادآوری بشن!

+ گویا اقتباسیه.

+ چون از جانگ کیونگ هو توی "دوره فشرده عاشقانه" خوشم اومده بود یکی این سریالش رو بهم پیشنهاد داد!جانگ کیونگ هو تو دوره فشرده کراش تره و بازیگریش هم بهتر شده!

اگر به داستان های سفر در زمان علاقه دارید به نظرم "365؛ سال را تکرار کن" انتخاب خیلی بهتریه با همین چاشنی پلیسی معمایی، و بعدتر "اتفاقی دیدمت" و اگر  سفر در زمان تاریخی می خواید سریال "ایمان" خیلی زیباست.

The ice guy and his cool female colleague/2023

12 قسمت

درباره مردی از نسل زن یخی که احساساتش خیلی جذاب به شکل برف و بوران و یخ نمود پیدا می کنه! و زنی که همیشه نزد اطرافیانش به خونسرد و بی احساس بودن شناخته شده!

شروع خیلی جذاب و دلنشینی داره که نوید یک انیمه خوب رو می ده اما قسمت به قسمت غرق در اتفاق های روزمره و چرخه تکرار می شه؛ معلوم نیست نویسنده از نوشتنش دنبال چه هدفی بوده! انگار ایده رو داشته و می دونسته قراره یک داستان رومنس رو پیش ببره اما توی چگونه پیش بردنش گیر کرده! داستان هیچ پیشرفت خاصی نمی کنه! به جای اینکه با یک عاشقانه لطیف دلمون رو گرم کنه کم کم ما رو هم گرفتار انجماد می کنه!

پشیمون نیستم از دیدنش؛ حداقل به خاطر ایده اش و کاراکتر فویوتسکی اما چیز دندون گیری هم نبود.

+ یک مثال بزنم از مرد یخی‌مون؛ مثلا استرس و اضظراب می گرفت یخ می زد و نمی تونست حرکتی بکنه! تصویر سازی جذابی بود. [ولی با کاواااااایی کاوایی گفتنش کشت مارو! ]

+ با کاراکتر فویوتسکی سان از خیلی جهات احساس نزدیکی می کردم. طراحی ظاهری زیبا و چشمگیری هم داشت.

love is hard for otaku/2018

11 قسمت.

اینو لابلای سریال اتفاقی دیدمت، یه قسمت یه قسمت می دیدم :ذی

درباره رابطه چند تا اوتاکو* و گیمر با همه!

[* اوتاکو به کسایی می گن که علاقه خیلی شدیدی به انیمه و مانگا دارن و مشتاقانه دنبالشون می کنن.]

خیلی ساده و کمی تا قسمتی بانمکه و فکر می کنم که اوتاکوها دوستش داشته باشن ولی خب من نمی دونم چرا دانلودش کرده بودم! چون انیمه هامو خیلی وقت پیش دانلود کردم و الان فزصت شده ببینمشون! بد نبودا ولی چیز خاصی هم نبود. یعنی اگه به الان بود، دانلودش نمی کردم! حتی از خلاصه اش هم مشخص بود که مال من نیست :)

+ الان متوجه شدم که 3 قسمت ویژه هم داشته که خب نمی بینمش! اگه کسی دید و اتفاق خاصی افتاد به منم بگه :دی

My perfect stranger/ 2023

هه جون یه خبرنگاره که  یه روز با ماشینی مواجه  می شه که می تونه باهاش به گذشته و آینده بره و می تونه جلوی یک سری قتل های سریالی رو بگیره [قتل هایی با این پیام که زنایی که کتاب می خونن، خطرناکن] و یون یونگ هم که یه ویراستاره خیلی اتفاقی باهاش همراه می شه و میره به گذشته والدینش، جایی که هنوز ازدواج نکردن!!

قسمت معمایی سریال خیلی خوب و پرکشش بود و تقریبا تا زمانی که خودش قاتل رو معرفی بکنه اون تعلیق و درگیری ذهنی رو داشت! و اون ارتباط با والدین توی گذشته هم خیلی جذاب بود. پایانش هم خوب بود و جز یک سری سوالات تقریبا جزئی که بی پاسخ موندن، قابل قبول بود. در کل من دوستش داشتم.

بازی ها هم خوب بود انقدر که چند تا از بازیگرای فرعی رفتن تو لیست محبوبام. پسره نقش بک هی سوب خیلی کراش بود :) آینده اش رو درخشان می بینم. دختر کافه چی رو هم خیلی دوست داشتم. بازیگر زن نقش اصلی رو هم اولین بار بود می دیدم و رفت تو لیست محبوبام. ذوونگ ووکم مگه می شه خوب نباشه. هر چند بازیش توی پادشاه خوک ها که کاراکتر خاص تری داشت، خیلی قوی تر بود.

اگه شرایط تغییر نکرد پس ما باید تغییرشون بدیم.

هیچ وقت خیلی دیر نیست چون الان گذشته آینده‌ته.

+ اگه خواستین ببینیدش کنار دستتون حتما پاستیل باشه که آب دهنتون راه نیفته :دی خیلی پاستیل‌خور بودن لعنتیا :)))

+ خیلی قشگ بود که کتاب قشنگم جین ایر رو هم تو خودش داشت.

+ ولی تیتراژ ابتدایی افتضاحی داشت.

+ اگه یه سریال شبیه این با دوز هیجانی بالاتر می خواین 365روز؛ سال را تکرار کن گزینه خیلی خوبیه. اونم دقیقا سفر به گذشته است اما به شکل گروهی و بخش معمایی اش هم دقیقا مثل همین راجع به یک سری قتله.

+ الان هیچ کدوم از در حال پخش های کره ای جالب و قوی نیستن به غیر از  "از گور برخاسته" که با اینکه یکی از بازیگرای محبوبم توشه، اما نوعِ ترسناکش باب میلم نیست و سریالِ دیگه دونگ ووک :)) که منتظرم تموم بشه ببینم خوبه یا نه.

فعلا منتظر سریال جدید جو این سانگم که ماه بعد میاد ^_^

One day off/2023

داستان درباره معلمیه که هر وقت ذوق و شوقش کور می شه و می خواد ناپدید بشه، به یه سفر یک روزه میره :)

یک مینی سریال کوتاه هشت قسمته است که هر قسمتش حدودا 20 دقیقه است. سریال آرومیه اما قسمت هاش در نوسانند، بعضی قسمت ها خیلی خوبند و کیف می کنین باهاش و بعضی هاش معمولی، تبلیغی، مستندوار یا کلیشه ایه و جذابیت اون چند قسمت رو نداره.

اما در کل من دوستش داشتم و خوشحالم که دیدمش. 

اگه نمی دونین می خواین ببینیدش یا نه بهش یه قسمت فرصت بدین. من فقط تیزرش رو دیدم و خوشم اومد.

اگه بخوام یه پیشنهاد جذاب بکنم بهتون می گم که حتی اگه نمی خواین ببینیدش، فسمت سوم رو ببینید بعد اگه دوستش داشتید، قسمت چهارم رو هم ببینید و در نهایت با قسمت پنجم ازش خداحافظی کنین :) [با اینکه فکر نمی کنم اکثرا دلتون بیاد اینجوری ببینیدش]

+ داستان هاش چندان به هم پیوسته نیست و در نتیجه بدون پیش زمینه می تونید این قسمت هایی که گفتم رو ببینید. 

و اگه دیدین بیاین اینجا بهم بگین منم در جریان باشم :))

Violet Evergarden/2018-2020

14 قسمت + 2 تا سینمایی

وایولت اورگاردن درباره دختریه که از بچگی به عنوان یک ابزار جنگی مورد استفاده قرار گرفته. تا اینکه سرگرد گیلبرت که وایولت تحت امرشه توی آخرین ماموریتشون بهش می گه دوستش داره.

وایولت درک چندانی از احساسات انسانی نداره بنابراین پس از جنگ در جستجوی معنای این کلمه روزگار می گذرونه و توی یک اداره پست مشغول به کار نامه‌نویسی می شه.

ایده پر احساس، جذاب و مخاطب پسندی داره. بنابراین می تونه حتی انیمه‌نبین ها رو هم به خودش جذب بکنه. 

و موسیقی های متنش انقدرررر زیباست که نمی تونم در توصیفش چی بگم. یکیشون کاملا منو غرق  خودش می کرد.

و با همه این چیزهایی که پایین خواهم گفت، وایولت با تمام داستان های غم انگیزش و پایان پراحساس و زیباش، ارزش تماشا کردن رو داره و یکی از تجربه های جذاب انیمه ایه. به شخصه از بین داستان ها، داستان قسمت آخر سریال رو  بیشتر دوست داشتم.

 

حالا شاید بگید انیمه است و خیلی نباید وارد جزئیات شد -که قبولش ندارم :دی- اما یک چیزهایی واقعا اذیتم می کرد و اصلی ترینش این بود که نویسنده خیلی راه رو برای وایولت هموار می کرد و مهم نبود با منطق ما بخونه یا نه!

مثلا دلیلی نداشت برای یکی از بزرگترین نامه نویسی ها _بین پرنس و پرنسس- انتخاب بشه در حالی که اون زمان هنوز به درک درستی نرسیده بود و حتی برای نوشتن کلمات عاشقانه فرد باتجربه تری رو هم داشتن.

درباره نامه اون سرباز خیلی قهرمانانه سررسید و از قضا همون سربازِ مدنظر بود. درباره حادثه قطار هم یک همچین چیزی بود.

از طرف دیگه نمی شه گفت شخصیت پردازی های خوبی هم داره چون به کراکترهای فرعی که همیشه تو داستان هستن- به غیر از تقریبا آیریس- ، نمی پردازه در حالی که حداقل دوتاشون شایستگی بیش تر پرداخته شدن رو دارن، اما داستان های فرعی رو با آب و تاب و جزئیات نقل می کنه!

ما حتی خیلی از گذشته و کودکی مبهم وایولوت تا پایان داستان هم آگاه نمی شیم و اینکه تا چندین قسمت بین حدس ربات یا انسان بودنش سرگردان هستیم هم به شخصه برای من جالب نبود اگر چه شاید به درک احساسات اطرافیانش توسط ببیننده کمک بکنه.

و در مورد باندپیچی دستاش که مثلا باعث بشه بیننده یکهویی متوجهش بشه! اصلا توجیهی نداشت جز غافلگیری :/

و حتی نامه اشتباهی وایولت که به جای عاشقانه بودن خیلی رک و سرراسته هم می تونست فرستاده نشه اما بالاخره منطق نویسنده غلبه می کنه ://

اما در مورد سینمایی؛ معمولا سینمایی انیمه های سریالی زمانی ساحته می شن که یا ادامه دهنده انیمه قبلی باشن و داستانش رو کامل کنند یا به کاراکترهای فرعی جذاب سریال بپردازند  و یا کندوکاوی تو گذشته شخصیت اصلی باشن اما سینمایی اول، یک سینمایی باری به هر جهته که هیچ کدوم از این ویژگی ها رو نداره و گویا فقط به خاطر موفقیت سریال، ساخته شده! در واقع تکرار مکرراته و حتی کاری که وایولت داره به خاطر جذاب کردن داستان تغییر داده می شه تا بشه داستان این سینمایی رو تعریف کرد.

+ می خوام فعلا سریال کره ای ببینم. دلم لک زده. شروعش هم کردم.

و شاید انیمه ها رو موازی پیش ببرم و البته کمی کندتر.

Sonny boy/ 2021

یک مدرسه با دانش آموزاش به بُعد دیگری منتقل شده و تمام اطراف مدرسه رو سیاهی مطلقی در برگرفته؛ انگار که این مکان از جهان جدا شده! تعداد زیادی از دانش آموزان این مدرسه قدرت های ماورایی عجیبی به دست آوردن!

به شدت ایده جذابی داره اما گاهی واقعا حاشیه میره! یا شاید من چنین چیزی به نظرم اومد( مثل اختصاص یک قسمت به بیسبال و میمون ها!) و گاهی هم سردرگمه و انگار خودش هم نمی دونه که می خواد چی بگه!

بعضی از کاراکترها رو به باد فراموشی می سپاره و راجع به بعضی زیادی مبهمه. یه کاراکتر هندی باهوش هم داره.

اما با وجود کم تر شدن جذابیتش نسبت به قسمت های اول باز هم می تونه مخاطب رو با خودش همراه کنه. شاید به خاطر دلایلی که چند سطر قبل گفتم و گرافیک ساده ای که داره، زیاد بهش توجه نشده در صورتی که انیمه خاصیه و می شه چند بار دیگه هم تماشاش کرد.

چیز جالب دیگه در موردش اینه که تیتراژ ابتدایی نداره و از همون ثانیه اول پرتاب می شیم وسط داستان :) و آهنگ تیتراژ پایانیش هم خیلی خوش حس و حاله ( و خواننده اش توی قسمت آخر دیگه حلقشو پاره می کنه :) )

در کل تا بدین جا عجیب و غریب ترین انیمه ایه که دیدم و اگه از پیچ در پیچ شدن ذهنتون استقبال می کنین، می تونین شروعش کنین :دی

احتمالا بعدها دوباره می بینمش.

 بهم بگو یه آفتابگردونی یا یه قاصدک؟

 

اگه جایی درخشان‌تر از جایی که الان توشی وجود داشته باشه، می‌خوای بری و ببینیش یا یه جا می‌شینی و فقط بهش زل می‌زنی؟

+ درسته قرار بود Grand blue رو ببینم و تا قسمت 4،5 هم پیش رفتم اما دیگه حوصله ام رو سر برد و دراپش کردم و ادامه ندادم. انتظار کمدی باحالی ازش داشتم اما کمدیش سطحی و مبتذل بود! مشکلی با این نوع طنز و کمدی ندارم اما وقتی از یک موقعیت طنزِ این‌شکلی، هزار بار استفاده بشه و مدام هم تکرار بشه بی مزگیش بیش از پیش نمایان می شه. حالت های صوزت کاراکترها هم توی همچین مواقعی خیلی نچسب و بی مزه بود!

+ انیمه بعدی: (قبلی ذراپ شذ:دی) میرم سراغ Violet Evergarden. با ابنکه موقع دانلود براش ذوق داشتم، اما حس می کنم خوشم نیاد ازش! نمی دونم چرا!

Blue period/2021

12قسمت

یاتورا یاگوچی پسری دبیرستانی و از خانواده متوسطیه. اون درمیانه انتخاب رشته قرار داره و طبق تفکر خانواده اش که خودش هم تا حدی پذیرفته باید چیزی رو انتخاب کنه که امنیت شغلیش رو تامین بکنه اما ناگهان متوجه می شه نقاشی چیزیه که مجذوبش می کنه و بهش احساس زنده بودن می ده.  

در توصیفش می تونم بگم ساده، صمیمی و دلچسبه مخصوصا برای اونایی که نقاشی می کنن یا به نقاشی کشیدن علاقه دارن؛ نکاتی هست که می تونن ازش یاد بگیرن یا خود انیمه می تونه جرقه ای برای شروعشون باشه.

و اما نقد: می تونست هر اسم دیگه ای داشته باشه. چون فقط همون قسمت اول به دوره آبی و پیکاسو اشاره می شه و اولین نقاشی یاتورا یه نقاشی با تم آبیه.

یکی از کاراکترها [که اسمش یادم رفته :دی] و در گیری اش با جنسیتش به نظرم خیلی حاشیه ای بود و می تونست نباشه. دلیل این همه پرداختن بهش رو متوجه نشدم! همه کارکترها کم و بیش روی یاتورا و شکل دادن به مهارت و نوع بیانش با نقاشی تاثیر گذاشتن اما بیشتر از اون چه که باید به این کاراکتر پرداخته شد و شروعش هم ناگهانی بود! شاید چون نتفلیکس بالاخره باید اثرش رو بذاره!!

انجام دادن کاری که دوست داری مهم ترین چیز توی زندگیه.

حتی اگرم بدونی هدفت چیه باید بفهمی چطوری بهش برسی.

سرگرمی ای رو پیدا کن که دوست داری.

اگه یکی بهم بگه با استعداد، مثل این می مونه که انگار هیچ تلاشی از خودم نکردم.

هنر زبان بدون کلماته.

طبیعیه از یه چیز خوشت بیاد از یه چیز نیاد، غذاهای گرون همیشه بهترین مزه رو ندارن. بعضی وقت ها بعد از اینکه می فهمیم از کجا اومده شروع می کنیم به خودمون تلقین کنیم که چقدر خوشمزه است. حتی اگه به ذایقه ات هم نخوره وقتی همه جا توی سایتای نقد و بررسی حرفش می شه خود به خود جذبش می شی. حتی اگه آشغال به تمام معنا باشه، اگه یکی که برات مهمه درستش کنه، دوستش داری مگه نه؟

انیمه بعدی هم آبیه: Grand blue

Beastars/ 2019

2فصل و 24قسمت

داستان روایتگر دنیاییه که در اون حیوانات گیاهخوار و گوشتخوار سعی می کنن که به شکل مسالمت آمیزی کنار هم زندگی کنند و ماجرا به طور خاص توی مدرسه چریتون می گذره. توی این دنیا، هر از گاهی بعضی ها کنترل خودشون رو از دست می دن و شکار اتفاق میفته. داستان به همین شکل و با این دیالوگ شروع می شه: چطوری می تونی منو که همکلاسی و دوستت بودم، بخوری؟!

ایده داستان بی نظیره، شخصیت اصلی داستان گرگی خاکستری به نام لگوشیه که در نهایت جذابیت طراحی شده. طراحی تمامی کاراکترها که حیواناتی از گونه های مختلفن، منحصر به فرده، شخصیت پردازی ها معرکه است، دیالوگ ها فکرشده اند، روند داستانی پرکششه، گرافیک و جلوه های بصریش خیره کننده است، صداگذاری هاش عمیق و دوست داشتنیه، موسیقی هاش خوبن، به جزئیات اهمیت داده شده و شاهد خرده روایت های جذابی هستیم که با اینکه شاید حاشیه داستان تلقی بشه و فکر بشه که در خدمت داستان نیست اما به شکل غیرمستقیمی روی جذابیت داستان و درک کاراکترها تاثیر گذاشته، طنز داستان درخشانه و خب نمی دونم در تعریفش دیگه چی بگم! انقدر برام جذاب بود که از دیدنش کیف کردم و کاراکتر لگوشی برام فراموش نشدنی شد و صذاش بوسیدنی و حتی  رفتم ببینم که استودیو سازنده اش و نویسنده و کارگردانش کیه ان! و باید بدونید که خیلی به ندرت ممکنه همچین کنجکاوی ای در من ایجاد بشه.

حالا این همه تعریف کردم یه کم هم از کمبودهاش بگم: شاید کمی اسپویل: پایانش در برابر روایت زیبای داستان خیلی کم جون بود. توی فصل دوم کاراکتر هارو حتی با اینکه توی نبودش هم اغلب حضورش حس می شد اما کم رنگ تر شد و خب انتظارش رو نداشتم! از ایده حشرات که تو قسمت های پایانی مطرح شد، به درستی استفاده نشد! توی قسمت آخر یکی از منطق های کوچیک داستانیِ خود انیمه (درباره فک) نقض شد. قول بغلانه:) لگوشی فراموش شد در حالی که می تونست به پایان، کمی گرما ببخشه و حالا اینکه لوئیس سنپای یه تعارفی کرد، تو چرا؟؛ این اتفاق، قسمت آخر رو برای من بی روح [هر چقدر گشتم کلمه مناسبی پیدا نکردم] کرد! می دونی چون اون اتفاق پررنگه ای که منتظرش بودیم نیفتاد، این اتفاقی که ازش حرف می زنم حس بیهودگی داد. آره این کلمه انگار کلمه مناسبتریه. و نکته آخر درباره گذشته لگوشی که با اشاره ازش رد شد!

اما اما اما از جمله انیمه های آندرریتده و واقعا اونجوری که باید و اونجوری که لیاقتش رو داره، خیلی بهش توجه نشده و واقعا نمی فهمم چرا!

با رعایت رده بندی سنی  (:+18حتما بهش توجه کنید)، قطعا جزو انیمه های پیشنهادیه!

تا به اینجا بهترین انیمه سریالی ایه که دیدم.

غذا لذت زندگیه.

زندگی و مرگ هر جفتشون بی رحمن.

+ انقدر کاراکترهای جذابی داره که می شه برا هر کدومش جداگانه یه انیمه سینمایی ساخت.

+ فصل سوم هم داره که گویا قراره سال بعد پخش بشه و باید به انتظار این هم بشینم و آه من از انتظار کشیدن بیزارم.

+ کم کم داره بعضی چیزای دیگه یادم میاد که اضافه کنم مثلا استودیو orange رو به خاطر بسپارید. آینده داره.

+ چند وقت پیش وقتی به یه مستندی که درباره حیوانات بود چشمم خورد یه خس ذیگه ای داشتم.

+ انیمه بعدی تنها انیمه هنری لیستمه که درباره نقاشیه و اسمش منو یاد پیکاسو و دوره آبی  اش میندازه و شما که تو کانال نیستید نمی دونید که من چقدر از پیکاسو خوشم میاد: blue period