Beastars/ 2019

2فصل و 24قسمت

داستان روایتگر دنیاییه که در اون حیوانات گیاهخوار و گوشتخوار سعی می کنن که به شکل مسالمت آمیزی کنار هم زندگی کنند و ماجرا به طور خاص توی مدرسه چریتون می گذره. توی این دنیا، هر از گاهی بعضی ها کنترل خودشون رو از دست می دن و شکار اتفاق میفته. داستان به همین شکل و با این دیالوگ شروع می شه: چطوری می تونی منو که همکلاسی و دوستت بودم، بخوری؟!

ایده داستان بی نظیره، شخصیت اصلی داستان گرگی خاکستری به نام لگوشیه که در نهایت جذابیت طراحی شده. طراحی تمامی کاراکترها که حیواناتی از گونه های مختلفن، منحصر به فرده، شخصیت پردازی ها معرکه است، دیالوگ ها فکرشده اند، روند داستانی پرکششه، گرافیک و جلوه های بصریش خیره کننده است، صداگذاری هاش عمیق و دوست داشتنیه، موسیقی هاش خوبن، به جزئیات اهمیت داده شده و شاهد خرده روایت های جذابی هستیم که با اینکه شاید حاشیه داستان تلقی بشه و فکر بشه که در خدمت داستان نیست اما به شکل غیرمستقیمی روی جذابیت داستان و درک کاراکترها تاثیر گذاشته، طنز داستان درخشانه و خب نمی دونم در تعریفش دیگه چی بگم! انقدر برام جذاب بود که از دیدنش کیف کردم و کاراکتر لگوشی برام فراموش نشدنی شد و صذاش بوسیدنی و حتی  رفتم ببینم که استودیو سازنده اش و نویسنده و کارگردانش کیه ان! و باید بدونید که خیلی به ندرت ممکنه همچین کنجکاوی ای در من ایجاد بشه.

حالا این همه تعریف کردم یه کم هم از کمبودهاش بگم: شاید کمی اسپویل: پایانش در برابر روایت زیبای داستان خیلی کم جون بود. توی فصل دوم کاراکتر هارو حتی با اینکه توی نبودش هم اغلب حضورش حس می شد اما کم رنگ تر شد و خب انتظارش رو نداشتم! از ایده حشرات که تو قسمت های پایانی مطرح شد، به درستی استفاده نشد! توی قسمت آخر یکی از منطق های کوچیک داستانیِ خود انیمه (درباره فک) نقض شد. قول بغلانه:) لگوشی فراموش شد در حالی که می تونست به پایان، کمی گرما ببخشه و حالا اینکه لوئیس سنپای یه تعارفی کرد، تو چرا؟؛ این اتفاق، قسمت آخر رو برای من بی روح [هر چقدر گشتم کلمه مناسبی پیدا نکردم] کرد! می دونی چون اون اتفاق پررنگه ای که منتظرش بودیم نیفتاد، این اتفاقی که ازش حرف می زنم حس بیهودگی داد. آره این کلمه انگار کلمه مناسبتریه. و نکته آخر درباره گذشته لگوشی که با اشاره ازش رد شد!

اما اما اما از جمله انیمه های آندرریتده و واقعا اونجوری که باید و اونجوری که لیاقتش رو داره، خیلی بهش توجه نشده و واقعا نمی فهمم چرا!

با رعایت رده بندی سنی  (:+18حتما بهش توجه کنید)، قطعا جزو انیمه های پیشنهادیه!

تا به اینجا بهترین انیمه سریالی ایه که دیدم.

غذا لذت زندگیه.

زندگی و مرگ هر جفتشون بی رحمن.

+ انقدر کاراکترهای جذابی داره که می شه برا هر کدومش جداگانه یه انیمه سینمایی ساخت.

+ فصل سوم هم داره که گویا قراره سال بعد پخش بشه و باید به انتظار این هم بشینم و آه من از انتظار کشیدن بیزارم.

+ کم کم داره بعضی چیزای دیگه یادم میاد که اضافه کنم مثلا استودیو orange رو به خاطر بسپارید. آینده داره.

+ چند وقت پیش وقتی به یه مستندی که درباره حیوانات بود چشمم خورد یه خس ذیگه ای داشتم.

+ انیمه بعدی تنها انیمه هنری لیستمه که درباره نقاشیه و اسمش منو یاد پیکاسو و دوره آبی  اش میندازه و شما که تو کانال نیستید نمی دونید که من چقدر از پیکاسو خوشم میاد: blue period