صبح یک لحظه صابون جدید رو بو کردم و رفتم به بیشتر از پونزده سال پیش! بوی صابون دوران ابتداییمو می داد. همونی که توی جاصابونی صورتیی بود که هنوز دارمش.
چقدر مغز چیز عجیبیه. خاطره ی یک بو رو برای سال های سال درون خودش نگه می داره... و بعد بهت یادآوری می کنه هم اون بو رو هم شاید اتفاقی مربوط بهش رو و هم قدرت خودش و خالقش رو...
حدیث بانو
دقیقا !
من از این تجربه ها زیاد داشتم!خیلی حسِ قشنگ و نوستالژیکیه ^_^
فاطمه م_
انصافا این تاثیر بو در به یادآوری خاطرات خیلی چیز عجیبیه! تازه من شانس اوردم بوی ادکلن و اینا خیلی یادم نمی‌مونه وگرنه همه‌ش قرار بود خاطره زنده بشه برام از آدمای مختلف :))
پرتو ^...^
فتبارک الله احسن الخالقین واقعا...
مهدی
من یه اسپری داشتم که زمان دبیرستان میزدم و وقتی نصفه بود دیگه انداختمش کنار. بعد از اون هر وقت میخواستم خاطره های دبیرستان زنده بشه یه ذره تو هوا میزدمش و بوش منو میبرد اون موقع ها :)
حسنا ...
منم ابتدایی صابون داشتم. یه صابونای خیلی خیلی موشولویی بود، تو یه جا صابونی سفید که روش برچسب گل داشت. همه مون از همونا داشتیم.
فتبارک الله احسن الخالقین ؛)
free bird
واقعا حس قشنگیه :)
چه زیبا بهش نگاه کردین :))
اسمارتیز :)
این بوها و آهنگ ها خیلی عجیبن... لعنتی ها خودشون میتونن به عنوان یه دفترچه خاطرات عمل کنن و حجم عجیبی از خاطرات رو تو خودشون جا بدن. یعنی به نظر من اونقدری که این دوتا عنصر میتونن تو خودشون "حس" جا بدن، واقعا کلمات نمیتونن و همچین ظرفیتی ندارن؛ هم از نظر حجم و هم از نظر دقت و ظرافت.
صاد نون
اخی:))))
و هم یک دنیا گذشته رو ....!