وقتی ملک الشعرای بهار شروع به بامزه گویی می کند :)

گفتم این گوی مدور که زمین خوانی چیست

گفت سنگی است کهن خورده بر او تیپایی 

گفتم این انجم رخشنده چه باشد به سپهر

گفت بر ریش طبیعت تف سر بالایی

 

*کلا ابیاتی رو که با گفت و گفتم و گفتمش و مشتقاتش شروع می شه، دوست دارم.