و این دو فیلم موزیکال

La La Land 2016: داستان در مورد یه دختر و پسره که به شکلی اتفاقی با هم آشنا می شن؛ اون ها هر کدوم رویاهایی دارن که در تلاشند تا بهش برسن...

سکانس های مورد علاقم: سکانس آغازین فیلم؛ با اینکه نمونه مشابهش رو تو یه موزیک ترکی دیده بودم، سکانسی که صدای پیانو زدنِ مرد داستان، دخترک فیلم رو در جا میخکوب می کنه و بهترینش، سکانسی که با هم توی خونه اگه اشتباه نکنم آهنگ "شهر ستاره ها" رو می خونن؛ بی نظیر بود و حالا شاید اون چند دقیقه پایانی با اغماض :(

ولی در کل می تونم بگم که تعاریفی که ازش می شه بیش از اون چیزیه که خودِ فیلم هست. نمی گم فیلم بدی بود، خوب بود اما فقط همین. فیلم در واقع یه فیلم هندی به سبک هالیوود بود! حتی شکلِ موزیکال بودنش هم شبیه فیلم های هندی بود که انقدر می کوبنش. شاید علت این همه معروفیت علاوه بر موزیکال بودن فیلم و بازی خوب بازیگراش، بیشتر به خاطر چند دقیقه پایانی فیلم بود! من که پایانش رو دوست نداشتم و بسیاری از دقایق فیلم هم احساس کسالت بهم دست می داد.

فقط عاشق اون موزیک بی کلامی شدم که با پیانو می زد و بالاخره هم یافتمش :))) هوررررررا :))) بشنویم ^_^

دریافت

the Greatest Showman2017: فیلم با الهام از داستانِ واقعی ساخته شده؛ داستان راجع به مردیه که سعی می کنه تو زندگیش به اونجایی که می خواد برسه و برای همین دست به کار متفاوتی می زنه و تو این راه سعی می کنه که به تمسخر دیگران اهمیتی نده...

یک فیلم موزیکالِ مفرح، هیجان انگیز و خوش ساخت که هم داستان خوبی داشت و هم بازیگرای خوبی. گاها دیالوگ ها هم بی نظیر می شدند. جک هیومن فوق العاده بود و خیلی بیشتر از بینوایان و ولورین دوستش داشتم! کلا بینوایان فیلم قابل تحملی نبود برام!!!  
من فقط یه چیزی رو این وسط متوجه نشدم که اون مرد جوون رو دقیقا برای چی وارد گروه خودش کرد؟! چون بعدش کار خاصی نمی کرد و فقط اون ترتیب ملاقات فوق العاده رو داد که اونم به شکل سورپرایز طور بود! سکانس ورود این مرد جوون و روبه رو شدنش با مو صورتی رو  هم دوست داشتم :) و همین طور وقتی اون زن برای اولین بار به گروهشون ملحق شد و به شکل شگفت انگیزی آوازش رو خوند. صدای اون زن عجیب هم بی نظیر بود فقط کاش به غیر از چند تا شخصیت عجیب، به بقیه هم اندکی پرداخته می شد!

و اینکه فیلم اندکی منو یاد انیمیشن آواز مینداخت :))

خلاصه که از اون فیلمهای حال خوب کنیه که  باعث می شه حتی ساعت ها بعد از دیدنش حس خوب و لبخند همراهتون باشه. اهمیت شاد بودن رو نشون می ده و اینکه ممکنه تو دل هر ماجرا و اتفاقی هر چند کاملا منفی یک اتفاق مثبتِ دل انگیز هم باشه و اینکه متفاوت بودن، اتفاق بدی نیست. موسیقی های فیلم و قسمت های موزیکال فیلم نه تنها کسالت بار نبود که بسیار هم دل نشین بودن ( اینو منی دارم می گم که از فیلم های موزیکال هالیوودی چندان خوشم نمیاد) در کل فیلم دلچسبیه.

من واقعا بیشتر از لالالند دوستش داشتم. به فاصله یک ساعت از هم دیدمشون و فکر می کنم لالالند به خاطر یه ربع پایانی این همه مهم جلوه می کنه! 

پاییزِ من! مچکرم بابت معرفی این فیلم. لذت بردم از دیدنش.