صحیفه سجادیه/ 4

امام سجاد تو دعای 28 ام می فرمایند:

"پیش از آن که کسی را بخوانم تو را می خوانم و بس. احدی در چشم اندازِ امیدِ من با تو شریک نیست!"

و تو دعای 31 ام صحیفه می گن:

"بارخدایا اینک منم که در پیشگاهت مطیع و سر به فرمان آمده ام در اینکه خود به ما گفتی که تو را بخوانیم و از تو وفای به وعده ای را که در مورد اجابت داده ای خواستارم زیرا که فرموده ای "مرا بخوانید تا خواسته ی شما را اجابت کنم." ".

و تو دعای 42 ام که دعا به وقت ختم قرانه، می فرمایند:

"از برکت قرآن آراستگی ظاهر ما را تداوم بخش و خطورات وسوسه ها را از پنجه انداختن به سلامتِ عمق وجودمان بازدار."

حالا من نمی دونم دعاها هم تفسیر دارند یا نه ولی اون چیزی که ما از ظاهرش می فهمیم اینه که ظاهر و باطن هر دو اهمیت دارند!

و در دعای 49ام می فرمایند: "و چه بسا حسودی که به سبب من اندوه گلوگیرش شد و شدت خشم همچون استخوان در گلویش گیر کرد و با نیش زبان مرا اذیت کرد و مرا به عیوب خودش طعنه زد و آبرویم را آماج تیر حسادت کرد و مسائلی بر من بست که دائم در خودش بود... "

می گن آدمی اون عیبها و بدی هایی که در خودشه به دیگران نسبت میده!

و اما قسمتی از دعای 51 ام: "ای پناه من به وقتی که راه ها مرا خسته کند!"

پایان.