و فیلم...

چند تا فیلمی که تو چند روز گذشته دیدم:

صداها: یه فیلم مال دهه هشتاد (88). از اون مدل فیلمایی که مدام یه داستان از نظر شخصیت های فیلم تکرار میشه و تکرار میشه... که اگه فیلمنامه و شکل روایت قوی نباشه کسل کننده میشه! و من از نیمه ی داستان واقعا حوصله ام سر رفته بود!

یکی از ما دو نفر: مال سال 89 هستش. درسته گفتن فیلم تقریبا ضعیفی بوده ولی سرگرمم کرد. شاید بازی دخترک فیلم خیلی خوب نبود ولی عوضش بهرام رادان به نظرم خیلی عالی بود. یه مردِ هوس بازِ ترسناک! اینجوری ندیده بودمش! جالب بود برام.

 

ملبورن: فیلم دردناکی بود! مدام خودتو جای شخصیت های این فیلم میذاری و هِی فکر می کنی اگه تو خودت تو اون موقعیت بودی، چیکار می کردی؟! کاش اسم فیلم یه چیزِ دیگه بود...

ایران برگر: شاید بشه گفت طنزش خوب در نیومده بود!!!

نهنگ عنبر2: حتی به گرد پای قسمت اولش هم نمی رسه!یه جاهایی خیلی کُند پیش می رفت و حوصله سر بر می شد. طنزش هم قوی نبود!

شهر موشها 2: جالب بود! ولی گربه ها و موقعیتشون یه جوری بود! مثل یه وصله ی ناجور! بهترین تشبیهی بود که به نظرم رسید!

اکسیدان: قبول دارم بعضی قسمت هاش واقعا بعضی شخصیت ها رو به تمسخر گرفته بود اما من خیلی حس نکردم مسیحیت تو این فیلم به تمسخر گرفته شده . شاید فقط تو یه سکانس!

علاوه بر اون طنز چندان پاکی هم نداشت! 

من بیشتر تعجبم از اینه که این فیلم اصلا چه جوری مجوز اکران گرفته؟؟؟؟؟!!!!!!