پل های مدیسون کانتی/ رابرت جیمز والر/ منصوره وحدتی احمدزاده

ما همچون دو تکه ی غبار کیهانی در برخورد با یکدیگر درخشیدیم. برای خدا یا کهکشان یا هر نامی که انسان برای این دستگاه عظیمِ موزون و منظّم بر می گزیند، زمان زمینی دارای ارزش نیست؛ برای کهکشان چهار روز با چهار میلیون سال نوری فرقی ندارد؛ سعی می کنم این را به خاطر بسپارم اما به هر حال من هم یک مرد هستم. هیچ توجیه فلسفی نمی تواند مرا از خواستن تو بازدارد. هر روز، هر لحظه، ضجّه ی بی رحم زمان ، زمانی که با تو نخواهم گذراند، در اعماق ذهنم طنین می اندازد.با تمام وجود و بی حد دوستت دارم و همیشه خواهم داشت.                                                                                                                      

 آخرین گاوچران                                                                                                                                    

  رابرت