سینمای آسیا/ ترکیه
Once upon a time in anatolia/ 2011
داستان درباره گروهی از پلیس ها، دکتر، چند نفر از مردم محلی به همراه قاتل و همدستشه که دنبال جسد دفن شد مقتول می گردن.
نصف بیشتر داستان توی شب، تاریکی و سکوت می گذره. با اینکه دو ساعت و نیمه و ریتم کندی داره اما ملال انگیز نمی شه و به شکل عجیبی با یک آرامشی همراهه. بازیگرها به خوبی از پس نقششون بر اومدن. یه جاهایی از قصه طنز داره و حتی به کمدی سیاه هم نزدیک می شه مثل جایی که می خوان جسد رو به زور داخل ماشین بچپونن. همونجا و همون هایی که دم از انسانیت می زدن! و دیدن بی تفاوتی ها آدم رو متعجب می کنه. حتی دیالوگ های ساده اشون و با اشتها شام خوردنشون هم.
با اینکه اتفاقات هیجان انگیز و بزرگی به ظاهر نمی افته اما آشکار شدن رازها به آرومی به شکل متناقضی خودشون تکان دهنده ان:[با اسپویل: راز مرگ جسد، راز دادستان، راز کمیسر ناجی، حتی شاید راز همدست قاتل که مشخص نمی شه و تصمیم دکتر و حتی نحوه کشف شدن جسد، حضور فرشته گونه دختر و کالبد شکافی]
سکانسهای پایانی که کالبد شکافیه و با اینکه ما مستقیما چیزی نمی بینیم اما صداها و دیالوگ ها به شکل وحشتناکی تکان دهنده و اذیت کننده است.
پایانش رو چندان دوست نداشتم به خاطر تصمیم دکتر.
[اسپویل: شاید علت تصمیم غیرحرفه ای دکتر این بود که نمی خواست اون بچه تاوان اشتباه بزرگترهاش رو بده!! چون خودش هم هیچ وقت نخواسته بچه ای داشته باشه؟!]
+ اولین فیلمی که از جیلان دیدم و وسوسه شدم یه فیلم دیگه هم ازش ببینم.
Erdal ile Ece/ 2024
درباره یک زن و شوهر و اتفاقاتی که براشون پیش میاد یا خودشون پیش میارن :)
خیلی خیلی زیاد باهاش خندیدم و برای سرگرمی واقعا خیلی گزینه خوبی بود. شاید دیدنش با زیرنویس خیلی اون حس طنزش رو منتقل نکنه. زبان اصلیش ولی خیلی بامزه است. هر چند اکثر شوخی هاش سطحی و خط قرمزیه اما بلده چه جوری بخندونه یا لااقل منو. هر دو تا بازیگرش واقعا خوب بودن؛ مخصوصا بازیگر مردش که کل بار شوخی و طنز فیلم روی دوشش بود. واقعا امتیاز آی ام دی بی اش رو برنمی تابم.
وای به به گویا یه قسمت دومی هم داره :)))
Cebimdeki yabanci/ 2018
نسخه ترکی perfect strangers.
بازیگرهاش رو دوست داشتم و جالب اینکه تقریبا همه اشون رو قبلا دیده بودم. جرئیات متفاوتش جذاب بود و در کل نسخه خوبی بود.
Sadece sen/ 2014
Yarina tek bilet/ 2020
دو تا غریبه همدیگه رو توی قطار می بینن و وقتی پسره گفتگو رو شروع می کنه همه چیز وارد یک مسیر غیرمنتظر می شه.
موسیقی هاش رو خیلی دوست داشتم. لباس دختره واقعا رو مخم بود و کمی شخصیت پردازیش با اون چیزی که دیدیم نمی خوند و همینطور ماجرای استفاده از ویژگی های شخصیتی دختره توسط دوستش برای به دست آوردن دل پسره.
و واقعا هم انتظار یک سری سکانس ها رو نداشتم و تو ذوقم خورد.
اصلا فیلم خانوادگی ای نیست.
واقعا دلم نمی خواد من هم این تصور رو داشته باشم که فیلم های ترکیه ای با موضوع خیانت پیوند خورده ولی انگار چاره ای نیست که قبول کنم بخش پررنگی از قصه هاشونه و حداقل توی اکثر فیلم و سریالاشون بهش یک اشاره ای می شه اگه موضوع اصلی نباشه!
Ayla the daughter of war/ 2017
سازمان ملل سربازانی از ترکیه را برای کمک به کره جنوبی به آن کشور می فرستد در آنجا سلیمان با دختری کوچک روبرو می شود که پدر و مادرش را از دست داده و رابطه عاطفی قوی‌ای بین آن ها شکل می گیرد.
اون چیزی که داستان رو جالب می کنه اینه که بر اساس یک داستان واقعیه و سلیمان و آیلا خارج از قصه هم وجود داشتن و همین بار عاطفی داستان رو بیشتر می کنه.
بعضی کاراکترها و سکانس ها اضافی اند و می تونست متمرکزتر باشه اما در کل لطیف و دوست داشتنی بود همراه با غمی که داشت. اواخرش دیگه اشکم در اومد.
اگه فیلم های جنگی، درام و برگرفته از واقعیت دوست دارید، ببینیدش.
My fathers violin/ 2022
فیلم متوسطیه. اگه از موسیقی و فیلم هایی که شخصیت اصلی کودک دارن، خوشتون میاد، ببینیدش. فیلم حال خوب کنیه. البته می تونست بهتر و متمرکزتر باشه روی داستانش اما به هر حال ارزش یک بار دیدن رو داره.
Winter sleep/ 2014
آیدین صاحب یک هتل تو یه منطقه توریستی توی آناتولیه. اون یک همسر جوان و زیبا و یک خواهر مطلقه داره که همراه هم اما جدا از هم زندگی می کنن...
بازیگرهاش که خیلی باب میلم بودن. روند داستانیش رو دوست داشتم و به نظرم نوری بیلگه جیلان خوب بلده چطوری قصه تعریف کنه. شخصیت پردازیهاش جذاب و خوب بود. گفتگومحور بودنش خیلی جالب بود. طنزش توی یک سکانس هم خیلی بامزه بود که انگار جیلان یک نیم نظری بهش داره. انتخاب لوکیشنش خیلی هنرمندانه و جالب توجهه. قاب بندی ها و سینماتوگرافیش هم که محشرتر از محشره و از لحاظ بصری لذتبخشه که انگار مشخصه کارهای جیلانه؛ مخصوصا که عکاس هم بوده و رد پاش رو می شه اینطوری توی آثارش دید؛ با قاب بندی های خوب و زیبا و نماهای ثابت و طولانی و حتی سکوت فراگیر.
نکته جذاب تر اینکه برنده نخل طلای کن شده و اقتباسی از یکی از کتابهای چخوف به اسم همسره.
+ سوناتای شماره 20 شوبرت.
Travel Mates/ 2017
دو تا مرد از طریق یک اپلیکیشن، همسفر هم می شن و این بین اتفاقات بامزه ای براشون می افته.
دوستش داشتم و لحظات بامزه ای داشت که باعث شد برای دقایقی از ته دل بخندم.
این از اون فیلم هاییه که درسته داستان و فیلمنامه خاصی نداره و کلا از لحاظ فنی چیز خاصی برای گفتن نداره اما برای سرگرمی خوبه.
Travel Mates 2/2018
قسمت دومش دو برابر بانمک بود. بیشتر دوستش داشتم.
نوع کمدی اش بر پایه خنگ بازیه :) مثل پت و مت، لورل و هاردی.