سینمای آسیا/ تایوان

YiYi/ 2000

درباره زندگی و روزهای به ظاهر معمولیِ یک خانواده ی به ظاهر معمولی.

به نظرم نسبت به داستانش، زمانش طولانی بود. تقریبا 3 ساعت و به خاطر همین از ریتم می افتاد. 

دیالوگ های خوبی داشت. فیلمبرداریش هم جذاب بود مخصوصا جاهایی که کاراکترها رو از پشت شیشه ای که نور چراغ ها و تصویر اجسام و ساختمون ها روش افتاده بود، نشون می داد. یا جایی که کاراکتر مرد کنار دریا بود یا وقتی اون دو تا دختر و پسر نوجوون تو تاریک-روشن عصر توی خیابون بودن و نورها.

و اینکه می گن درباره آدم های معمولی هست، هم خیلی قبول ندارم. 

اسپویل: [آخه مثلا مادره، مادر به کما رفته اش رو تو خونه اش گذاشت و برای تمدد اعصاب رفت سفر! یا دیالوگ های بچه‌هه خیلی فیلسوفانه شد. یا اون قتل آخر فیلم!]

راستش با کاراکترهاش خیلی نتونستم ارتباط بگیرم و دوستشون نداشتم.

و در کل با اینکه فیلم های آروم می پسندم اما برام فیلم خیلی متوسطی بود.