سینمای آسیا/ کره جنوبی/ بونگ جون هو

1- Barking Dogs Bite Never Bite/  2000

درباره یک استاد دانشگاه که صدای سگ ها توی آپارتمانی که زندگی می کند، کلافه اش کرده و او تصمیم می گیرد پایانی به این صداها بدهد.

طنزش کم اما بامزه بود. فیلمبرداریش رو دوست داشتم و جلب توجه می کرد، دیدن غافلگیرانه به‌دونا هم خوب بود و انگار بونگ جون هو از همون اول از مخلوط ژانرهای مختلف لذت می‌برده! اما فیلم هیچ هدفی نداشت. یه فیلمِ باری به هر جهت‌ِ کمی تا قسمتی کسالت بار و طولانی :دی 

2- Memories of Murder/  2003

داستان فیلم درباره قتل های سریالی هواسئونگ کره است که بسیار معروفه. قاتلی که طی 5 سال توی اون منطقه ده تا زن رو بعد از آزار و اذیت می کشه و در زمان اکران این فیلم و تا سال 2019 دستگیر نمی شه. بدتر اینکه پلیس ها هم سهل انگارانه و بدون توجه به مدارک پیش میرن و بعد از دستگیری قاتل به این موضوع هم اشاره می شه.

اینکه از یک داستان واقعی گرفته شده بسیار دردناکش می کنه. طنز تلخ بونگ جون هو تو این فیلم هم خودش رو نشون می ده. فیلمیه که قویه اما به خاطر محتواش نمی تونم به کسی توصیه اش بکنم و اصلا مناسب دیدن با خانواده هم نیست.

اسپویل: ((آخرین سکانس فیلم با توجه به عدم دستگیری قاتل تا اون زمان، خیلی جذابه و جالب اون جاست که اوایل فیلم هم بهش اشاره می شه. جایی که از کاراگاه خواسته می شه با توجه به چهره دو نفر تشخیص بده کدوم گناهکاره.

از سکانس های جذاب دیگه فیلم سکانس آخر مواجهه کاراگاه سئولی (که نمی دونم چرا بازیگرش اونقدرا معروف نشده) با جسد، عکس العملش و بعدش از خود بی خود شدنش توی تونله+ جایی که قاتل می خواد آخرین قربانی رو انتخاب کنه و انگار ما هم باهاش وارد این انتخاب می شیم.))

حالا متوجه یک چیزی هم شدم و اون اینکه سریال زندگی در مریخ واقعا یک جاهایی از این فیلم رو کپی‌وارانه تو خودش جا داده.

3- HOST/  2006

در اثر ریختن ماده شیمیایی توی رودخانه هان، سال ها بعد هیولایی از توی رودخونه میاد بیرون و به مردم حمله می کنه و ما تلاش یک خانواده برای نجات یکی از اعضاشون رو می بینیم.

هیجانش خوبه. روی خانواده خیلی تاکید داره. باز هم طنز بونگ جون هو رو می تونیم ببینیم اون هم توی همچین ژانری. حرکت دوربین هم در یک سکانس هایی منو یاد اولین فیلمش انداخت. از چند تا بازیگر آثار قبلیش هم استفاده کرده. از آمریکا و سیاست هاش هم به شکل مستقیمی انتقاد می کنه، توی دو تا فیلم قبلیش هم یک اشارات گذرایی داره. پایانش رو دوست نداشنم. سکانس های پایانی و دست و پا چلفتگی عموئه هم خیلی احمقانه بود.

اولین رویت هیولا هم از سکانس های جذابه.

4- Mother/  2009

داستان درباره مادر و پسریه که از لحاظ عقلی و ذهنی مشکل داره. قتلی اتفاق می افته و پسر به عنوان قاتل دستگیر می شه و حالا مادر در تلاشه که بی گناهی پسرش رو اثبات کنه.

برای من از اون فیلم های اعصاب خرد کنه (هم داستان هم کاراکترها) که اصلا سلیقه ام نیست. یک مقدار شبیه خاطرات قتله. هم نوع فضاسازی هم اون دید درباره قاتل!

5- Snowpiercer/  2013

برای کاهش گرمایش زمین از یک نوع گاز استفاده می کنند اما همه چیز برعکس می شه و زمین تبدیل به یخبندان و جایی غیرقابل سکونت می شه اما عده ای از مردم در قطاری یخ شکن زنده باقی می مونن. این قطار واگن های مختلفی داره که مثل طبقات اجتماعی قسمت انتهایی مال فقرا و قسمت جلویی مال ثروتمندانه.

اولین فیلم انگلیسی زبان بونگ جون هوئه. دختربچه فیلم هیولا باز هم تو این فیلم نقش داره. منو یاد فیلم قطاری به بوسان هم انداخت. فیلم فقط در زانر بقا نیست و نمادین هم هست و به نقد حکومت های دیکتاتوری و تبعیض های اجتماعی هم می پردازه. اکشن جذاب و غافلگیری های جذاب تری داره و تا به این جا برای من بهترین اثر کارگردانشه و اگر ژانر بقا رو دوست دارید خیلی پیشنهادیه(البته دقت کنید که خشونتش هم زیاد و بی رحمانه است).

+ حسم راجع بهش درست بود :)

6- Okja  /2017

یک شرکت تولید محصولات گوشتی، 26 تا بچه خوک رو برای پرورش هر چه بهتر، در طی پروژه ای 10 ساله به 26 دامپرور محلی در نقاط مختلف دنیا می سپاره. حوک هایی که به ادعای اون ها از گونه ای کم نظیرند. یکی از اون ها هم می شه اوکجا که بهترین دوستِ میجا یک دختربچه کره ایه. حالا زمان اون فرارسیده که اوکجا بازپس گرفته بشه.

خیلی خوشم اومد ازش در کمال تعجب و با حس نه چندان خوبی که قبل از شروع نسبت بهش داشتم. واقعا زیبا بود. شبیه انیمه ها. جلوه های ویژه واقعا خیلی خوبی داشت. بازیگراش رو دوست داشتم به غیر از جلینهال که کلا چندان خوشم نمیاد ازش :دی و گاردم نسبت به لی لی کالیز رو هم شکست :) کمدیش پررنگ تر از همه ی کارای قبلی بود، اغراق توی کاراکترها زیاد بود که تعمدی بود به نظرم. موسیقی متن خیلی متناسب و همراهی داشت و از نظام سرمایه داری انتقاد می کرد.   سکانس های جذاب خیلی زیادی هم داشت: ((اسپویل: مثل سکانس ترجمه ها چه گفتاری چه نوشتاری، اهمیت یادگیری زبان، زمزمه و پچ پچ های توی گوش، اون سکانس خرید اوکجا، اشک های اوکجا، نجات میجا، وقایع اتوبوس آخر فیلم و خیلی های دیگه))

امتیاز پایینش توی imdb اذیتم می کنه مثل فیلم قبلی.

7- Parasite  /2019

داستان خانواده ای فقیر که برای کار و رسیدن به پول به خانه یک خانواده ثروتمند نفوذ می کنند. فیلمی که برای بونگ جونگ هو کلی جایزه به ارمغان آورد: اسکار و گلدن گلوب و کَن و...

فکر نمی کردم دوباره غافلگیرم کنه اما حس یک سری سکانس ها مثل بار قبل و تکان دهنده بود ولی ((اسپویل: خب دفعه اول اون پایان برام شوکه کننده اما قابل باور بود. این سری حسم متعادل تر بود و اون جنون پدر خانواده به نظرم کمی اغراق آمیز جلوه کرد با اینکه می شد کمی هم درکش کرد یا پسره با اون ضربات سهمگین نمرد!)).

+دیدن دوباره لی سون کیون و شنیدن صدای خاصش هم غم انگیز بود.

                 *******

بالاخره بونگ جون هو هر چند دیر اما تموم شد :)

ویژگی خاص آثارش:

تلفیق ژانر که از علاقه اش به غافلگیر کردن مخاطیانش نشات می گیره. 

توجه خاصش به کمدی از نوع سیاه.

پایان های فکر شده.

نحوه فیلمبرداری و حرکت دوربین.

و استفاده از بازیگرهای مشترک. کاملا هم مشخصه که از همه  این ها لذت می بره.

 آثارش معمولا از لحاظ محتوایی هم انتقادی اجتماعی هستند با نگاه ویژه به اختلاف طبقاتی و نظام سرمایه داری.

حالا بشینیم منتظر فیلم جدیدش که یا امسال یا سال بعد اکران می شه.

 

*اما از اینگونه فیلم دیدن که بگذریم فیلم دیدن بر طبق سلیقه خوش‌تره :))) پس پیش به سوی آن.