بالاخره دیدمش :))
و شد صدمین سریال دوران ده ساله کی درامریم :)
داستان عاشقانه لی جانگ هیون و گیل چه در بستر تاریخی جنگِ امپراطوری چینگ به چوسان اتفاق می افته.
همراه با اسپویل:
شزوع چندان جالبی نداره و دو قسمت اول ممکنه باعث بشه قیدش رو بزنید اما صبور باشید که می ارزه.
موسیقی های سریال خیلی زیبان مخصوصا آهنگی که ریانگ اوم می خونه.
خشونت سریال زیاده. نه از این لحاظ که خون و خونریزی داشته باشه. بیشتر از لحاظ شدت بی رحمی. مخصوصا با شروع پارت دوم. منو کمی اذیت کرد.
و بیشتر از هر چیزی توی این سریال بازی فراموش نشدنی نام گونگ مینه که مجذوبت می کنه و لی جانگ هیون رو تبدیل به یکی از زیباترین و به یادماندنی ترین کاراکترهای کیدراما می کنه. من یکی که شیفته بازیش شدم و برام در ردیف جی سانگ و جانگ هیوک قرار گرفت. بس که معرکه بود این مرد. اکت هاش، نگاهاش، مکث هایی که مابین دیالوگ ها می کنه، همه و همه مثال زدنی و بی نظیره. بقیه بازی ها اصلا در سطحش نبودن. من بعد از اون از بازی بازیگر نقش شاهدخت خوشم اومد و این دو رفتن تو لیست بازیگرای مور د علاقه ام.
شخصیت پردازی های سریال هم خوبه. مخصوصا شخصیت جانگ هیون که بی نهایت زیباست.
دیالوگ های فکرشده ای هم داره.
و اما ضعف ها؛ بزرگترین ضعف سریال تدوین ضعیف و عدم توجه به خط زمانیه!
[مثلا یک نمونه از ضعف تدوین:اول پرت شدن مسخره گیل چه از تاب :)
دوم: شاهدخت از اتاق جانگ هیون میاد بیرون و بعد گیلچه ازش می پرسه باهاش چیکار کردی؟ بعد از بحث، شاهدخت گیلچه رو بیرون می کنه و اون وقت دم در یکی از اطرافیان جانگ هیون منتظره تا اونو ببره به عمارتی که جانگ هیون توشه؟!!!!]
و بعد هم دو قسمت آخر ضعف نویسندگی و گریم هم دیده می شه که اگه اینا رعایت می شدن تبدیل به اثر قوی تری می شد.
[و مثلا دو بار از دست دادن حافظه واقعا دیگه زیاده روی و بی مزه بود! و به دومی دیگه نیازی نبود
یا اون موی سفید ریانگ اوم].
در مورد پایان، احساس می کنم قرار بوده سداند باشه اما نویسنده تصمیم گرفته پایانش رو با توجه به واکنش مخاطبان بعد از پایانِ پارت اول تغییر بده [:به خاطر اون قضیه چاقو و اصرار صیغه سلطنتی به دفن کردنش توسط گیل چه! که بعدا دلیل خوبی برای متهم کردن ملکه داشته باشن!]
و آه رفتار پادشاه و مردم خودِ چوسان در برابر کسانی که برده چینگ شدن واقعا ناجوانمردانه است و بیشتر از کارهای دشمن دلت رو به درد میاره.
و کاراکتری که اعصابم رو کمی خرد کرد کاراکتر یون جونه که پادشاهش رو مقدس می دونه و حاضره کورکورانه جونش رو فدا بکنه!-پادشاهِ خوب هم مقدس نیست چه برسه به یک پادشاه بی رحم!- کسی که پادشاه فراری رو بر خانواده اش ترجیج می ده با اینکه احتمال می ده کشته بشن و حاضر نیست توی عقایدی که بهش یاد دادن تردید و تجدید نظری بکنه و از اون طرف کسی رو که قربانیه، گناهکار می دونه! یک ابلهِ تمام عیار!
اون زادگاه منه.
هیچ قانونی نمی گه فرزند باید از پدر محافظت بکنه، پدره که باید از فرزندش محافظت کنه.
وقتی یه مرد می ترسه،بی رحمیش نمایان می شه.
هرچقدر که مصمم باشی ولی چیزایی مثل احساسات مطابق خواست آدم پیش نمیره.
+تو دیگه دوستم نداری؟
-منظورت چیه؟
+خودت خوب می دونی ! احتمالا از دختری که بدنش زباله است خوشت نیاد؛ یه متجاوز از من سواستفاده کرد.
- داری می گی بدنت زباله است چون یه سگ گازش گرفته؟! اگه یه آدم دیوونه تو رو بزنه، اون قسمتی که کتک خورده کثیف حساب می شه؟
مردی که یه کم عقل تو سرش باشه فکر نمی کنه همچین اتفاقی تو رو یه تیکه زباله می کنه.
چیزی نیست که نتونی بدون اون زندگی کنی!
+برای من فقط تو کافی هستی؛ گیلچه فقیر، گیلچه پولدار، گیلچه گستاخ، گیلچه مطیع، گیلچه ای که عاشق من نیست! هر طور که باشه، گیلچه برای من کافیه.
-باشه پس... گیلچه ای که یه خارجی مزاحم بهش دست درازی کرده چی؟
+باید بغلش کنم؛ حتما خیلی عذاب کشیده.
+ خیلی ها می گن که سریال به داستان کتاب بربادرفته بسیار شبیهه مخصوصا دو کاراکتر اصلی ولی چون من نخوندمش نمی تونم نظری راجع بهش بدم اما بسیار منو یاد سریال شکارچیان برده می انداخت. هم عاشقانه اش هم کاراکترهای اصلی، هم موضوع برده ها و شکارشون. هم یک کاراکتری که گیسانگه و ارتباطش با شخصیت اصلی و داستانش توی هر دو یک شباهت هایی داره. هم دو همراه کاراکتر اصلی هم رابطه جانگ هیون با استادش، هم نجات فرزند ولیعهد و جزئیات دیگه. و جالب اینکه من هیچ کدوم از بازیگرای این سریال رو نمی شناختم جز یکی که تو همون سریال دیده بودم و اینجا هم کاراکتر مشایهی داشت. احساس می کنم نویسنده نیم نگاهی به اون سریال داشته.
+ "صدای شکفتن گل ها رو می شنوی؟" :)
